درمان بوی بد دهان بستگی به علت ایجاد کننده آن دارد. بوی بد دهان به دلایل داخل دهانی می تواند پاتولوژیک یا فیزیولوژیک باشد. در هر صورت رعایت بهداشت دهان و دندان با روش هایی مثل مسواک زدن، نخ کشیدن و تمیز کردن زبان توصیه می شود. هرگونه مشکل در دهان و یا دندان ها که در ایجاد بوی بد دهان تاثیر داشته بایستی برطرف گردد. سطح پشتی زبان منبع قابل توجهی از سطح اتصال بیوفیلم میکروبی را چه به صورت فیزیولوژیک و چه به صورت همراه با علل پاتولوژیک عمدتا" بیماری پریودنتال و تونسیلیت در اختیار میکروارگانیزم های مولد بوهای نامطبوع قرار می دهد. تمیز کردن زبان همراه با دیگر روش های متداول بهداشت دهان مثل مسواک و نخ دندان در هالیتوزیس مورد تاکید قرار گرفته است. علاوه بر روش های مکانیکی استفاده از عوامل شیمیایی برای غلبه بر بوی بد دهان نیز مورد توجه و استقبال قرار گرفته است.
دهان شویه ها: دهان شویه های متعددی با مواد موثره مختلف در بازار وجود دارد. عمدتا" توصیه می کنند دو تا سه بار در روز به مدت حداقل ۳۵ ثانیه در هر بار در دهان نگهداری و دهان شویه شود. تاثیر دهان شویه ها کوتاه مدت است و دهان شویه هایی که نتایج درمانی بهتری نشان داده اند مدت زمان ۲ تا ۳ ساعته در برطرف کردن بوی بد دهان تأثیر داشته اند.
مخفی کردن بوی بد دهان: استفاده از فراورده های خوشبوکننده یا راه هایی برای مخفی کردن بوی بد دهان با استفاده از دهان شویه، اسپری های خوشبو کننده دهان، آدامس های جویدنی، قرص های مکیدنی تاثیر کوتاه مدتی دارد و علت ایجاد بوی بد همچنان باقی است. اگر ترکیبات بدبو در بزاق محلول باقی بماند و فرار نباشند بوی بد آنها کاهش یافته و عملا مشکل مرتفع می شود. برای افزایش میزان حل شدن ترکیبات بدبو در مایع بزاق بایستی حجم مایع بزاق افزایش یابد. جویدن آدامس عمدتا" باعث افزایش بزاق می گردد. اضافه کردن مواد ضدباکتری، ترکیبات یونهای فلزی و طعم و عطر به آدامس نیز از راههای دیگری به کنترل بوی بد کمک می کنند. در بین صمغ های گیاهی جویدنی صمغ درخت مصطکی(گیاهی از خانواده پسته کوهی) به عنوان خوشبو کننده مورد توجه قرار گرفته است. کندر، دانه رازیانه، چوب دارچین و جعفری تازه از دیگر جویدنی هایی است که توصیه شده است.