هنگام انجام فعالیت های ورزشی شدید، عضله اسکلتی در معرض علائم خستگی قرار می گیرد. خستگی بر تداوم فعالیت های ورزشی اثر نامطلوب گذاشته و از کیفیت کار ورزشکاران می کاهد. بروز خستگی به دلیل تغییراتی است که ابتدا در عضله و سپس در فاکتورهای شیمیایی سرم خون ورزشکاران ایجاد می شود. این تغییرات به دلیل تولید مواد زایدی است که محصول نهایی دستگاه های تولید انرژی می باشند. یکی از این مواد زاید اسیدلاکتیک است. این ماده محصول متابولیسم بی هوازی است که در نتیجه در هم شکسته شدن گلوکز و تبدیل آن به این اسید، در عدم حضور اکسیژن و موثر واقع نشدن چرخه کربس و زنجیره تنفسی به وجود می آید. تجمع اسیدلاکتیک سبب جلوگیری از انقباض عضلانی شده و منجر به بروز خستگی می گردد، از بین بردن سریع خستگی ناشی از فعالیت بدنی، رمز موفقیت ورزشکاران برای مسابقه یا تمرین بعدی محسوب می شود. دو روش برای مبارزه با خستگی در زیر پیشنهاد می شود:
روزه قندی 
این عمل برای افزایش گلیکوژن عضله و کبد انجام می گیرد، بدین ترتیب که بعد از یک تمرین شدید، گلیکوژن ذخیره شده در عضله را استفاده می کنیم تا حدی که هیچگونه اثری از گلیکوژن در عضله باقی نماند، سپس به مدت ۲ تا ۳ روز به ورزشکار هیچ گونه مواد قندی نمی دهیم و فقط چربی و پروتئین برایش در نظر می گیریم. در طول این مدت بهتر است ورزشکار تمرینات بسیار سبکی را انجام دهد. بعد از این مدت به او مقدار بسیار زیادی مواد قندی می خورانیم که این عمل سبب بالا رفتن ذخایر گلیکوژن در عضله گشته،مقدار آن به ۲ تا ۳ برابر افزایش می یابد. البته این عمل با محدودیت هائی نیز  همراه است که هر مربی باید آن را در نظر بگیرد ، از جمله باید حساسیت افراد  نسبت به مواد قندی را بشناسد و مطمئن شود که هیچ کدام از آنها مرض قند( دیابت) یا بیماری های قلبی نداشته باشد.
تمرینات در حال خستگی 
در آخر جلسه تمرین ، از ورزشکاران خواسته شود تا به مدت نیم ساعت تمرینات سنگین انجام دهند. این امر سبب می شود که تحمل آنان در مقابل اسید لاکتیک بیشتر شود.