ايمني زايي توسط واكسن موفقيت چشمگير و مقرون به صرفهاي را در پيشگيري از بيماريهاي عفوني به دست آورده است. هدف ايمن سازي، حفاظت فرد و جامعه در برابر بيماري هاي قابل پيشگيري با واكسن است. گرچه واكسن هاي مورد استفاده از نظر ميزان اثربخشي، بسيار مورد اطمينان هستند و عوارض جانبي آنها ناچيز است اما به طور كلي هيچ واكسني عاري از عوارض جانبي نيست. افرادي كه واكسن را دريافت مي كنند ممكن است اثرات جانبي خفيفي را از خود بروز دهند و يا در موارد نادر، با عوارض شديد و حتي تهديدكننده زندگي، مواجه شوند. اين واكنش ها در بعضي مواقع از اثرات خود واكسن هستند و در بعضي مواقع به دليل خطا در نحوه تجويز واكسن اتفاق مي افتند. به هر حال علت هر چه باشد، هرگاه واكنش نامطلوبي متعاقب ايمن سازي بروز نمايد، باعث نگراني مردم مي گردد تا جائي كه ممكن است از ايمن سازي بعدي كودكان خود، صرف نظر كنند. به طور كلي از هر ۴ كودكي كه براي ايمن سازي مراجعه ميكنند ۱ كودك حداقل يك عارضه ناشي از واكسيناسيون را بروز مي دهد كه بخش عمده اي از آن تب بعد از واكسيناسيون است. زماني عوارض واكسيناسيون جدي تلقي مي شوند كه منجر به بستري كودك در بيمارستان گردد. البته در خصوص تب بعد از واكسيناسيون بايد نكاتي مد نظر قرار گيرد، عمده مادران از اين عارضه كه بلافاصله بعد از واكسيناسيون پيش مي آيد، اطلاع دارند و لذا برخي از آنها به منظور پيشگيري از تب به كودكان استامينوفن يا تببرهاي خوراكي ديگري مي دهند كه مي تواند مانع از بروز تب شود. لذا بروز اين عارضه به علت مداخلاتي از اين دست، دستخوش تغيير مي شود.
به طور كلي واكسيناسيون رايج كشوري كه عليه ۹ بيماري عفوني واگير (سل، فلج اطفال، هپاتيت، كزاز، ديفتري، سياهسرفه، سرخك، سرخجه و اوريون) انجام مي پذيرد از عوارض پاييني برخوردار است. اين عوارض عمدتاً خفيف و گذرا بوده و بخش عمدهاي از آنها حتي بدون نياز به درمان دارويي برطرف مي شوند. البته در اين ميان، عوارض نادر و خطرناكي هم به چشم مي خورد مانند تشنج و آنسفاليت كه وجود برنامه اي مدون جهت پيگيري و ثبت موارد مربوط به عوارض ايمن سازي را الزامي مي سازد.