چاقي يك بيماري مزمن و چنـد فـاكتوري اسـت كـه بـا عوامل مختلف فيزيولوژيـك، متابوليـك، ژنتيـك و تغذيـهاي مرتبط است. عدم فعاليت بدني بهعنوان مهمترين عامل افزايش شیوع چاقی عنوان شده است. بر طبـق گزارشـات سـازمان بهداشت جهاني، چاقي و بيش وزني در كنار چهار عامل فشار خون بالا، مصرف دخانيات، قنـد خـون بـالا و عـدم فعال يـت جسماني عامل بروز بيش از يك سوم مـرگ و ميرهـاي دنيـا است. علاوه بر اينكه چاقي به عنـوان عامـل مسـتعد كننـده در افزايش خطر ابتلاء به بيماريهـاي قلبـي-عروقـي، ديابـت و سرطانها شناخته شده است. به نظر مـي رسـد چـاقي در بروز بيماريهاي پريودنتال {التهابات لثه ای درمان نشده یا بیماری پریودنتال (بیماری لثه) نوعی عفونت باکتریایی است که با تجمع باکتری‌های ناشی از پلاک و جرم دندان،باعث عفونت لثه،استخوان و سایر بافتهای اطراف دندانها میشود.خونریزی و متورم شدن لثه از علائم اولیه ابتلا به این بیماری است. در نهایت این بیماری اگر درمان نشود به ازدست رفتن لثه،استخوان و دندانها می‌انجامد} نيز نقش داشته باشد كه اين فرآيند بيشتر از طريق اثر بر پارامترهاي متابوليك و ايمني صـورت مي گيرد. چاقي با تغيير شبكه پيش التهابي و ضد التهابي همراه است و بر وضعيت بيان ژني منوسيتهـا و ماكروفاژهـا اثر مي گذارد. چاقي همچنين واكنش ايمني بـه ژينژيويـت پرووتلايي را كاهش مي دهـد و بـا اخـتلال در كليـرانس ايـن باكتري تخريب بافتي و از دسـت رفـتن اسـتخوان را تسـهيل مي كند. پريودونتيت و پوسيدگي دنـدانهـا بـه عنـوان شـايعتـرين بيماريهاي مزمن از عمده ترين علل از دست رفـتن دنـدانهـا هستند. اقدامات پيشگيرانـه و روشهـاي تشخيصـي جديـد باعث يك كاهش نسبي بروز پوسيدگي دندانها شده است ولي متاسفانه ميزان بيماريهاي پريودنتال همچنان بالا است. برخی از محققان تغییرات ایمونولوژیک و متابولیک را در افراد چاق به عنوان یک عامل مستعد کننده پریودونتیت در نظر گرفته اند اما تحقیقات نشان داده است که تركيب باكتريائي بزاق دهان مي تواند با بالا بودن وزن مرتبط باشد و تغيير در فلـور باكتريـائي دهـان افراد چاق ممكن است از عوامل مسـتعد كننـده ايـن افـراد بـه بيماريهاي پريودنتـال باشـد.