زنان باردار تغييرات فيزيولـوژيكي، روانـي و اجتمـاعي زيادي در طول حاملگي تجربه مي كنند كه در جهـت سـازگار شدن با اين تغييرات تـلاش مـي كننـد. حـاملگي يكـي از عوامل استرس زاي بزرگ زندگي اسـت كـه مـي توانـد سـبب آشكار شدن يا تشديد زمينه ابـتلا بـه افسـردگي شـود. شيوع افسردگي دوران بارداري در سه ماهه اول، دوم و سـوم به ترتيب ۴/۷ ،۱۲/۸ و ۱۲ درصد مـي باشـد. ايـن اخـتلال بـا علائمي نظير اختلال در حافظه و تمركز، كاهش وزن، كـاهش اشتها، احساس بد درباره خود، احساس گناه، احساس نااميدي و تفكر صدمه به خود، احساس نـاراحتي و اعتمـاد بـه نفـس پايين، خلق افسرده، احساس غـم و پـوچي، فقـدان علاقـه و لذت، خودكشي، كندي رواني حركت، كاهش انرژي و اخـتلال خواب مشخص مي شود. عوامل خطر افسردگي دوران بارداري شامل سن پـايين، درآمـد پـايين، سـواد كـم، سـابقه شخصي يا خانوادگي افسردگي، سابقه سقط يا ختم حـاملگي سوء سـابقه جنسـي در دوران كـودكي، مشـكلات زناشـويي، حاملگي ناخواسته، اضطراب بالاي مادر، اعتماد به نفس پايين، وضعيت اقتصادي-اجتماعي پايين، مصرف سيگار و جدايي از همسر مي باشند. افسردگي دوران بارداري تاثير منفـي زيادي بر مادر و نوزاد دارد كه شامل كاهش مراقبـت مـادر از خود، تغذيه ناكـافي، مراقبـت ناكـافي دوران بـارداري، سـوء مصرف مواد، استفاده از مواد مضر براي خـود و جنـين، سـقط خود به خودي، پراكلامپسي و افسردگي پس از زايمان مي شـود.
تحقیقات نشان داده است که هورمـونهـا بـر خلق تأثير مي گذارند. اسـتروژن عمـلكـرد سـروتونرژيك را تعديل مي كند و از آن بـراي درمـان افسـردگي اسـتفاده شـده است. اين عامل يكي از عواملي مي باشد كه در بالا رفتن خلق بسياري از زنان در دوران حاملگي دخالت دارد. همچنـين بـه نظر مي رسد كه ميزان مطلق هورمونها و تغيير آنهـا در ايـن زمينه نقش دارد.  مثلا سطح كورتيزول مادران بـاردار داراي افسـردگي بالا مي رود و اين بالا رفتن كورتيزول بـر رشـد جنـين تـاثيرعدم تشخيص و درمان افسردگي دوران بارداري منجـر به ايجاد ناخوشي در مادر و نوزاد مي شود.