امروزه در بسیاری از جوامع نقش غذا در سلامت و تغذیه انسان از اهمیت بسیاری برخوردار است. به طوری که نقش اولیه غذا به عنوان منبع انرژی و رشد به نقش بیولوژیکی اجزای آن روی سلامتی انسان تغییر یافته و بازار تولید و مصرف مواد غذایی به سوی غذاهای فراسودمند رهنمون شده است. غذاهای فراسودمند به فرآورده هایی گفته می شود که علاوه بر فراهم کردن تغذیه پایه موجب ارتقای سلامت می شوند. در بین غذاهای فراسودمند، غذاهای حاوی ریز زنده های پروبیوتیک اهمیت ویژه ای یافته اند. از آنجا که پروبیوتیک ها افزایش تحمل و هضم لاکتوز، اثر مثبت بر فلور میکروبی روده، بهبود عملکرد روده، کاهش کلسترول، آمونیاک و دیگر ترکیبات سمی، تولید ویتامین های گروه ب نظیر اسید فولیک، ترمیم و تجدید فلور طبیعی روده بعد از درمان با آنتی بیوتیک ها، درمان و جلوگیری از اسهال حاد ایجاد شده به وسیله روتاویروس ها و تقویت سیستم ایمنی بدن را به دنبال دارند، بازار تولید و مصرف این دسته از غذاها در حال توسعه است. نام پروبیوتیک از کلمه یونانی پروبایوس که به معنی برای زندگی است می آید. اصطلاح پروبیوتیک نخستین بار در سال ۱۹۶۵ برای توصیف مواد ترشح توسط میکروارگانیسم که باعث تحریک رشد در دیگر میکروارگانیسم ها می شد استفاده گردید. پروبیوتیک در حال حاضر به باکتری هایی مربوط می شود که اثرات مفید برای انسان و حیوانات دارند. پروبیوتیک اشاره به یک میکروارگانیسم قابل دوام است که تعادل مفید از جمعیت میکروبی منطقه روده را بر عهده دارد.
یک پروبیوتیک مکمل غذایی میکروبی است که باعث بهبود تعادل میکروبی روده می شود. از مزایای پروبیوتیک ها شامل مهار باکتری های پاتوژن، کاهش سطح سرم خون، کاهش در بروز یبوست، اسهال، و سرطان روده؛ بهبود تحمل لاکتوز، جذب کلسیم، و ویتامین سنتز و تحریک سیستم ایمنی بدن می توان نام برد
یکی از راه های که در آن مواد غذایی می تواند اصلاح شود برای تبدیل شدن به غذاهای کاربردی استفاده از پروبیوتیک است.