بیماری آلزایمر يک بيماري مغزي تخريبگر و شايعترين شکل زوال عقل است. بيماري آلزايمر معمولترين نوع دمانس است که با کاهش حافظه و مهارتهاي تفکر مشخص مي شود و توانايي هاي شخص را در انجام فعاليت هاي روزانه تحت تأثير قرار مي دهد. افزايش سن به عنوان مهمترين فاکتور ريسک براي بيماري آلزايمر شمرده مي شود. براي شناسايي بيماري آلزايمر يک روش ثابت به تنهايي وجود ندارد، اما به طور کلي اين بيماري به وسيله شواهد جمع آوري شده از سوابق پزشکي خانوادگي، پرسش از بستگان و مراقبان فرد آزمايشات و بررسي هاي علوم اعصاب و روانپزشکي تصويربرداري مغزي، تست هاي کلينيکي قابل شناسايي است. در اکثر مواقع علائم بيماري آلزايمر در مراحل اوليه ناشي از کهولت سن آنها در نظر گرفته مي شود و به خاطر عواملي مانند فرآيند طولاني شناسايي به وسيله روشهاي پزشکي حاضر و هزينه ها، معمولا تا شديد نشدن وضعيت آنها مورد توجه جدي و آزمايشات کلينيکي قرار نمي گيرند. بنابراين بايد روشهاي غيرتهاجمي، کم هزينه و ساده که قابليت شناسايي زودهنگام بيماري آلزايمر در مراحل خفيف اين بيماري و حتي در مرحله اختلالات شناختي خفيف را داشته باشند، مورد توجه جدي قرار گيرد. به همين دليل با توجه به يافته هاي مطالعات انجام شده در سالهاي اخير، آناليز الگوي راه رفتن به عنوان يکي از اين روشهاي نوين غير تهاجمي، سريع و کم هزينه براي شناسايي و ارزيابي بيماري آلزايمر پيشنهاد شده است. اختلالات الگوي راه رفتن مي تواند شامل کاهش سرعت راه رفتن، طول گام، فرکانس گام، و همچنين افزايش تغييرپذي الگوي راه رفتن افراد باشد. علاوه بر ارتباط ميان اختلالات شناختي با الگوي راه رفتن، اختلالات کارکردي افراد با کاهش سرعت راه رفتن، افزايش تغييرپذيري چرخه راه رفتن افزايش زمين خوردن فرد و همچنين کاهش توانايي فرد در انجام فعاليتهاي پيچيده حرکتي ارتباط دارد. در این راستا با ابزارهاي تکنولوژيکي مبتني بر سنسورها و فناوري اطلاعات، امکان مانيتورينگ افراد را براي ارزيابي عملکرد به صورت دقيق و خاص فراهم کرده است. اين ابزارها با فراهم کردن امکان ضبط کامل و دقيق فعاليتهاي افراد، امکان شناسايي اختلالات شناختي ناشي از بيماريهايي مانند بيماري آلزايمر را فراهم مي کنند.