از نقطه نظر ايمونولوژيک روزه گرفتن در ماه رمضان مي تواند به عنوان يک محرک استرس در نظر گرفته شود که منجر به تغيير سيستم ايمني بدن مي شود. ماکروفاژها معمولا در پاسخ به استرس و آسيب اکسيداتيو تعداد زيادي مولکول و کموکاين را ترشح مي کنند. روزه داري منجر به افزايش معني دار اينترفرون گاما می شود. روزه داري در ماه رمضان منجر به فعال شدن ماکروفاژ و از طرفي باعث کاهش استرس اکسيداتيو در ماکروفاژ مي گردد. مطالعات بيشتر به منظور ارزيابي تاثير روزه داري به عنوان عامل استرسزاي ايمونولوژيک محققين را بر آن داشت تا تاثير روزه داري بر ميزان اندورفين و اندوکانابينوئيد را نيز مورد ارزيابي قرار دهند. مشخص است که اندورفين و اندوکانابينوئيد از طريق مهار فعاليت سلولهاي t کمکي و کاهش توليد آنتي بادي نقش مهمي در تنظيم سيستم ايمني دارند.
روزه داري و سرطان
مطرح شده است که روزه داري مي تواند اثرات مثبت در پيشگيري و درمان سرطان داشته باشد. يکي از موانع اصلي در مبارزه با سرطان محدود بودن بازه درماني مواد سمي مورد استفاده در شيمي درماني مي باشد. بنابراين استراتژيهايي که باعث کاهش اثرات سمي مرتبط با شيمي درماني است مي تواند بسيار موثر باشد. در اين راستا تحقيقات مختلفي نشان داده اند که روزه داري به همراه شيمي درماني قادر است بدون اينکه اثر ضد سرطاني داروهاي شيمي درماني کاهش يابد عوارض جانبي شيمي درماني را کاهش دهد. مطالعات مختلف نشان داده اند که روزه داري منجر به القاي تغييراتي در سازمان يابي ژنوم، بازسازي کروماتين و تنظيم مسيرهاي متابوليکي از جمله گلوکز، فاکتور رشد شبه انسولين و آنزيمها و پروتئينهاي مربوطه ديگر مي شود که تاثيرگذاري شيمي درماني را افزايش مي دهند. علاوه بر اين روزه داري اثرات مثبتي در تجديد سلولهاي بنيادي، سيستم ايمني بدن به ويژه سلولهاي کشنده طبيعي و همچنين سيستم اکسيداسيون داشته و بنابراين کنترل رشد سرطان را قادر مي سازد. در شرايط روزه داري که سلولهاي نرمال فعاليت متابوليک کمتري نسبت به سلول هاي سرطاني دارند، کمتر تحت تاثير داروهاي شيمي درماني قرار مي گيرند که اين امر باعث کاهش عوارض جانبي شيمي درماني در اثر روزه داري مي گردد.