شپش سر یک بیماری انگلی شایع در نقاط مختلف جهان است. آلودگی به آن در کودکان شایع‌تر از بالغین است و می‌تواند موجب غیبت از مدرسه شود. مسير انتقال اصلي شپشهاي سر تماس نزديک سر به سر است و در کودکان معمول هنگام بازي منتقل مي شود. انتقال از طريق اشياء نادر است. اين بيماري تنها مربوط به کشورهاي جهان سوم و فقير نيست، بلکه کشورهاي صنعتي و پيشرفته هم درگير اين مساله مي باشند. شيوع پديکولوزيس در ميان کودکان آمريکايي بيش از ساير بيماريهاي واگيردار است. هر ساله ۱۲-۶ ميليون نفر در آمريکا، عمدتا کودکان ۳ تا ۱۲ سال، به شپش سر آلوده مي شوند که بر کيفيت زندگي فرد اثر دارد و هزينه درمان باليي را تحميل مي کند. آلـودگي بـه شـپش سـر در افـراد موجـب ديسترس اجتماعي، اضطراب والدين، احساس شرمساري کودک و موجب غيبت وي از مدرسه مي گردد. القـاب و بـر چـسب هـايي که به فرد آلوده زده مي شود بر عملکرد آنها در انجـام امـور زندگي تاثير منفي مي گـذارد. درمانهاي دارويي علي رغم اثرشان، اين پيامدها را دارد. لذا يافتن راههايي که آلودگي به شپش سر اتفاق نيفتد، مي تواند ضمن عدم بروز عوارض فوق، صرفه جويي اقتصادي نيز داشته باشد. هر درماني (بلاخص درمان دارويي) موجب مي شود دانش آموز از رفتن به مدرسه خودداري کند و موجب عقب افتادگي وي در آموزش دروس مدرسه شود، اما افزايش آگاهي و عملکرد جامعه از چنين تبعاتي جلوگيري مي کند. مدارس در عين اين که محيطي پرخطر براي آلودگي شپش سر مي باشند، پتانسيل بلايي جهت ارائه آمـوزشهاي بهداشتي لازم و در نتيجه پيشگيري و کنترل آلودگي بـه شپش سر را دارند. اين نکته اهميت فراواني دارد که با آموزش بهداشتي دانش آموزان، مي توان از آلودگي به شپش سر پيشگيري و از تبعات آلودگي اجتناب نمود.  لذا آموزش دانش آموزان و والدين در قالب سخنرانيهاي کوتاه و پخش پمفلت بين آنان، سبب مي شود آلودگي به شپش سر در آنان کمتر شود.