نانوذرات مغناطیسی یکی از مهمترین انواع نانوذرات محسوب می شوند. خصوصیات مغناطیسی این نانوذرات بر اساس قابلیت مغناطیسی القایی آنها و رفتار پارامغناطیسی شان، به محققان اجازه می دهد تا از آنها برای انتقال به عنوان یک موقعیت و دستکاری آنها در حضور یک میدان مغناطیسی خارجی استفاده نمایند. نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن به علت قابلیت زیست تخریب پذیر بودنشان و سمیت پایینشان توجه بسیاری را به خود جلب نموده اند در نتیجه باعث شده است آنها در آنکولوژی بسیار جذاب باشند. اگر چه اندازه کوچک آنها و داشتن مساحت سطحی بالا نسبت به حجم شان، به آنها اجازه می دهد تا ترکیباتی مانند مولکول های کوچک مانند دی ان ای، آر ان ای، داروها و پروتئین ها را جذب نمایند. نانوذرات مغناطیسی می توانند کاربردهایی در انتقال هدفمند داروها و مولکول های بیولوژیکی و تصویربرداری مغناطیسی و ضدتومورها داشته باشند. تا به امروز فعالیت های ضد توموری نانوذرات مغناطیسی و همچنین نحوه اثرات ضد توموری نانوذرات مغناطیسی و هم چنین پسرفت کامل تومورها توسط آنها به خوبی شناخته شده است. یکی از نقاط ضعف اصلی نانوذرات مغناطیسی، بی ثباتی (عدم پایداری) آنها در برابر اکسیداسیون می باشد، زیرا آنها به راحتی در هوا و حتی در دمای اتاق اکسید می شوند، در نتیجه موجب کاهش قابل توجه خاصیت مغناطیسی آنها می شود. تولید نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن الحاق شده با ساماریوم می تواند برای کاربردهای زیست پزشکی مورد استفاده شود. این نانوذرات نسبت به نانوذرات خالص اکسید آهن کوچکتر بوده، به طوری که میانگین اندازه نانوذرات اکسید آهن حدودا ۲۹ نانومتر بوده در حالکیه نانوذرات اکسید آهن دوپد شده با ساماریوم حدود ۸ نانومتر می باشد یعنی این نانوذرات تقریبا سه برابر کوچکتر هستند. تاثیر الحاق یون ساماریوم بر خواص مغناطیسی و ساختار نانوذارت مغناطیسی را می توان این گونه توجیح نمود؛ جایگزینی یون های ساماریوم سه ظرفیتی که دارای اوربیتال الکترونی کاملا پر نشده می باشد با یون های آهن، موجب افزایش خواص مغناطیسی در این نانوذرات می شود.