ديسمنوره به معني قاعدگي همراه با درد است که معمولا ماهيت کرامپي دارد و يکي از شايع ترين مشکلات زنان است که ممکن است دو روز يا بيشتر قبل از قاعدگي بروز کرده و تا سه روز بعد از خونريزي ادامه داشته باشد. ديسمنوره با درد ناشي از اسپاسم عضلاني در پايين شکم همراه است که ممکن است به سمت کمر در امتداد ران ها انتشار پيدا کند. ديسمنوره در بين دختران نوجوان بسيار شايع است به گونه اي که تحقيقي در آمريکا نشان داد که ۱۴ تا ۵۲ درصد دختران دانش آموز به دليل مشکلات ديسمنوره مجبور به غيبت از مدرسه شدند. ديسمنوره بـه دو نوع اوليه و ثانويه تقسيم مي شود. ديسمنوره اوليه به قاعدگي دردناک در غياب بيماريهاي تاييد شده لگني گفته مي شود. اين اختلال، معمولا در بين زنان جوان شايع مي باشد، اما ممکن است تا ۴۰ سالگي نيز باقي بماند. بنابراين ديسمنوره اوليه يک تا سه سال پس از اولين قاعدگي شروع شده و معمولا درد در قسمت تحتاني شکم ۱ تا ۴ ساعت پس از شروع قاعدگي آغاز شده و ۲۴ -۷۲ ساعت ادامه مي يابد. علت ديسمنوره اوليه، دقيقاً شناخته نشده ولي برخي بر اين باورند که علت آن افزايش پروستاگلاندين است. افزايش سطح پروستاگالندين در بدن باعث ايسکمي رحمي و افزايش حساسيت فيبرهاي درد و در نهايت منجر به درد لگني مي شود. بدين منظور روشهاي مختلفي بر درمان ديسمنوره اوليه مورد استفاده قرار گرفته اند که روشهاي دارويي مانند قرص هاي کنتراسپتيو خوراکي (با مکانيسم مهار ترشح پروستاگلاندين و کاهش پروليفراسيون آندومتر و نيز کاهش کرامپ هاي رحم ) توصيه مي گردد، داروهاي ضد التهابهاي غيراستروئيد نظير مفناميک اسيد و روشهاي غير دارويي مانند ورزش، گرم نگهداشتن شکم با کيف آب گرم، تحريک الکتريکي اعصاب کمر، پشت و شکم، تحريک الکتريکي از طريق پوست، استراحت، استفاده از گرماي موضعي، مديتيشن، ورزش، ماساژ درماني و طب سوزني مي توان در درمان ديسمنوره اشاره کرد. از طرفي داروهاي شيميايي علاوه بر آثار سودمند، داراي عوارض جانبي نظير: سوزش معده، تاري ديد، سردرد، يبوست خستگي، سوزش ادرار و خونريزيهاي گوارشي مي باشد. به خاطر عوارض داروهاي شيميايي و به دليل مشکلات موجود در استفاده از اين داروها محققان و هم زنان به دنبال راه حلي براي درمان جايگزين هاي مناسب مي باشند. در سالهاي اخير با توجه به عوارض فراوان داروهاي شيميايي، محققين استفاده از راههاي درماني بي خطرتري نظير شرکت در فعاليت بدني منظم را توصيه کرده اند، همچنين تمرينات ورزشي به عنوان ابزاري براي کاهش استرس و تغييرات بيوشيمايي در سيستم ايمني بدن، به طور گسترده مورد توجه قرار گرفته است. حرکات ورزشي مرتبط با انعطاف پذيري عضلات در درازمدت باعث کاهش گرفتگي هاي عضلاني و همچنين سبب افزايش آرامش رواني و جسماني مي شود.