حاملگي خارج رحمي يکي از شايعترين علتهاي مرگ و مير مادران باردار است. حاملگي رحمي به پروسه لانه گزيني بلاستوسيت در ديواره ي اندومتر رحم گفته مي شود. لانه گزيني جنين در محلي غير از حفره رحم را حاملگي خارج رحمي می گویند که بیشتر مواقع در لوله های رحمی رخ می دهد. در صورتی که این وضعیت ادامه پيدا کند، ممکن است باعث پاره شده لوله هاي رحمي و عوارضي مانند از دست دادن بارداري و مرگ مادر در سه ماهه اول بارداری شود. مطالعات نشان داده اند شيوع حاملگي خارج رحمي رو به افزايش است. به گونه اي که شيوع آن در کشورهاي در حال توسعه از ۱ مورد در ۲۱ زايمان تا ۱ مورد در ۴۴ زايمان و در کشورهاي پيشرفته و توسعه يافته، از ۱ مورد در ۲۳۳ زايمان تا ۱ مورد در ۲۸۰ زايمان متغيير مي باشد. این افزایش در شيوع مي تواند ناشي از بهبود تشخيص اوليه و افزايش عوامل خطرساز آن باشد. البته ميزان مرگ و مير آن به دليل تشخيص زودهنگام کاهش يافته ولي عوارض جسمي و رواني آن همچنان بالاست. بطورکلی می توان گفت مهمترين ريسک فاکتورهاي افزايش دهنده شانس حاملگي خارج رحمي شامل موارد زیر است:
  مصرف دخانيات، سطح تحصيلات، سابقه جراحي شکم، سابقه حاملگي خارج رحمي، نوع زايمان قبلي و داشتن سابقه سقط از جمله عوامل خطر افزايش دهنده شانس ابتلا به حاملگي خارج رحمي مي باشند. لذا بالا بردن سطح تحصيلات، استفاده نکردن از دخانيات و انتخاب روش زايمان طبيعي مي تواند نقش موثري در پيشگيري از حاملگي خارج از رحم داشته باشد. همچنين جراحي شکمي و سابقه سقط خطر حاملگي خارج از رحمي مادران را افزايش مي دهد. لذا توصيه مي شود اين عوامل خطر در زناني که در ابتداي بارداري به متخصص مراجعه مي کنند مورد توجه قرار گيرند تا با تشخيص زودرس حاملگي خارج رحمي، درمان مناسب صورت گيرد.