شیرین بیان از قدیمی ترین داروهایی است که ابوعلی سینا نیز در کتاب خود خواص درمانی فراوانی برای آن بر شمرده است. مهمترین ماده موجود در ریشه شیرین بیان را گلیسریزین تشکیل می دهد که گکیلوزیدی از دسته ساپونینها است و ۵۰ برابر شیرین تر از قند است این ماده در آب و الکل به مقادیر زیاد حل می شود و مقادر آن متناوب و به نوع گیاه و شرایط اقلیمی محل رویش بستگی دارد. اسید گلیسریک موجود در شیرین بیان می تواند باعث مهار مسیرهای آنزیماتیک سیکلواکسیژناز و لیپواکسیژناز شود از طرفی از تولید رادیکالهای آزاد اکسیژن و آب اکسیژنه و نیز مهاجرت سلولی جلوگیری به عمل می آورد و باعث مهار متابولیسم آراشیدونات، نفوذپذیری عروقی و آلرژی می شود که تمام این موارد سبب کاهش واکنش های التهابی می شود. اخیرا شــيرين بيــان بــه عنــوان يــك عامــل مهــار كننــده هليكوبــاكتر پيلــوري معرفــي شــده اســت. گلابریدین  گلابرین موجود در شیرین بیان اثر مهار روی رشد هلیکوباکتر پیلوری حتی در گونه های مقاوم به آموکی سیلین و متی سیلین دارند. از جوشانده شیرین بیان در درمان سرفه های عصبی، التهاب نای، کولیک، یبوست، انواع گاستریت، زخم های معده و دوازدهه، بلع هوا، نفخ روده و اسپاسم روده ای استفاده می شود. سازندگان داروها اخیرا راهی برای جدا کردن گلیسریدن موجود در شیرین بیان از آن پیدا کرده اند و فرآورده  های جدید را به بازار عرضه کرده اند که در درمان پیتیک اولسر و نیز پیشگیری از زخم های ایجاد شده به واسطه مصرف داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی و آسپرین موثر شناخته شده است. بطورکلی عامل اصلی در بروز خاصیت ضدمیکروبی شیرین بیان فلاونوئیدهای موجود در این گیاه است و هر چه درصد این فلاونوئیدهای بیشتر باشد این خاصیت قوی تراست لذا استفاده از غلظت هاي بالاتر جوشـانده شـيرين بيـان بتوانـد تـأثير بيــشتري بــر مهــار رشــد هليكوبــاكتر پيلــوري در مقايــسه بــا آنتي بيوتيك هاي انتخابي داشـته باشـد.