کهیر از بیماری های شایع پوستی است که با تورم خارش دار و گذرای پوست مشخص می شود. علل ایجاد کننده کهیر طیف وسیعی دارد و عوامل خارجی مثل غذا و دارو و بیماری های داخلی مثل انواع عفونت ها، لوپوس اریتماتو، عوامل هورمونی و حتی بدخیمی ها از جمله لنفوم را شامل می شود. مهمترین مسئله در تعیین علت ایجاد و عوامل تشدید کننده کهیر شرح حال دقیق و معاینه بالینی است و بررسی های پاراکلینیکی سهم کمی را در تعیین علت کهیر دارا هستند به خصوص در موارد کهیرهای حاد. آنژیوادم نوع شدید و عمقی تر کهیر بوده و ادم و هیپودرم پوست و مخاط ها نیز ایجاد می شود و به خصوص پلکها، لبها، زبان، ناحیه تناسلی، دستها و پاها و به نسبت کمتر حنجره و دستگاه گوارش را درگیر می کند. در آنژیوادم ممکن است ضایعات ناشی از کهیر مختصری دردناک و یا خارش دار باشند.
کهیرهای فیزیکی:
کهیر کولینرژیک: نوعی واکنش ناشی از افزایش دمای پوست است و ضایعات معمولا کوچکند و به صورت پایولهای خارش دار دیده می شوند. عوامل که سبب شعله ور شدن کهیر کولینرژیک می شوند شامل فعالیت بدنی، حمام آب گرم واسترس های هیجانی می باشند.
کهیر سرمایی: غوطه ور شدن در آب سرد یا تماس با هوای سرد ممکن است سبب ایجاد کهیر گردد و ضایعات کهیر سرمایی معمولا بعد از این که پوست در حال گرم شدن مجدد است، ایجاد می گردند در این نوع کهیر خطر غرق شدن وجود دارد و دلیل آن آزاد شدن مقدار زیاد هیستامین است که سبب ایجاد شوک می گردد.
کهیر فشاری: به کهیری اطلاق می شود که دقایقی بعد از مالش شدید یا خراش پوست بروز می کند.
کهیر آفتابی: این نوع بیماری نادری است که به علت تابش اشعه آفتاب بروز می کند و چند دقیقه تا چند ساعت بعد از تابش ایجاد کهیر می نماید.
کهیر آبی: آب بدون توجه به درجه حرارت آن می تواند سبب ایجاد کهیر شود و چنانچه سطح پوست را به وازلین آغشته کنیم از ایجاد کهیر جلوگیری می شود.
کهیر تماسی: کهیر تماسی ممکن است به صورت سوزش یا خارش تظاهر کند.