تمرين درماني امري اساسـي در برنامـه توانبخشي بخصوص در مراحل پاياني دوره بازيافت مـي باشـد. در واقع جهت ايجاد توازن قدرت عـضلاني و آمـاده سـازي آن بـراي تحمــل نيروهــاي كشــشي و ضــربه اي بخــصوص در توانبخــشي ورزشي و تمرين درماني ورزشكاران آسـيب ديـده الزامـي اسـت. همچنين در ساير موارد غير ورزشكار و افراد غيرفعال كه نيازمنـد افزايش توان و كـارايي عـضلات خـود هـستند از اهميـت وافـري برخوردار است. اما در كنـار كـسب قـدرت و بـازتواني عـضله بـا مواردي همچـون مهـار عـضلاني و عـدم توانـايي افـراد در ايجـاد حـداكثر نيـروي انقباضـي و يـا درد و كـوفتگي عـضلاني مواجـه هستيم. در جهت افزايش توانايي افراد براي توليـد نيـرو و كـاهش مهار عصبي- عضلاني تلاش هـاي زيـادي صـورت گرفتـه اسـت. برخي عوامل اثرگذار بر تسهيل عصبي- عضلاني هماننـد اسـتفاده از تحريك الكتريكي و استفاده از جريـانهـاي پـالس دار و يـا ايجاد تحريك خفيف گيرنـده هـاي پوسـتي هنگـام ماسـاژ يـخ در تسهيل انقباض عضلاني كه روي قدرت عـضلاني اثـر مـي گـذارد كـاربرد دارنـد. امـا در سـالهاي اخيـراسـتفاده از ارتعـاش بـه شيوه هاي گونـاگون در ايـن حيطـه رواج يافتـه اسـت. بـراي مثـال برخي پژوهشگران در تحقيقات خود عنوان داشته اند كـه ارتعـاش مي تواند در ايجاد حداكثر گـشتاور توليـدي، تـسهيل فيبرهـاي داخل دوكي، افزايش سرعت انقبـاض فيبرهـاي عـضلاني، قدرت عضلاني و كنترل فعاليت عضله مؤثر باشـد. عـلاوه بر اين نشان داده شده كه ارتعـاش در كيفيـت تحريكـي- مهـاري قشر حركتي اوليه و تحريك پذيري مسيرهاي قشري نخاعي مـؤثر است. اين يافته ها نشانگر آن است كه ارتعـاش مـي توانـد مسبب تحريك و تسهيل عصبي - عضلاني باشد و نيروي توليـدي عضله را با كاهش مهار عـضله، افـزايش دهـد. برخـي هـم اثـرات مطلوب ارتعاش را در بهبود حس وضعيت، تعادل و ثبـات مفـصل زانو گزارش داده اند. اما همانطور كه گفتـه شـد در طـي تمرين درماني، مانع ديگري نيزوجود دارد كه مي تواند علاوه بـر ايجاد حـس ناخوشـايند درد عـضلاني، ارزيـابي ضـايعه و قـدرت عضلاني را در طول درمان و ارائه اقدامات خـاص درمـاني مختـل كنــد كــه از آن بــه عنــوان كــوفتگي عــضلاني يــاد می شود. كوفتگي عضلاني تأخيري پس از قطع جلسات تمرين، بخـصوص تمريناتي كه با فعاليتهـاي عـضلاني اسـنتريك برنامـه ريـزي شـده باشـند، ايجـاد مـي شـود.