یائسگی با قطع دایمی قاعدگی به طور متوسط در سن ۵۱ سالگی اتفاق می افتد. گرچه یائسگی با تغییرات هورمون های هیپوفیز وهیپوتالاموس همراه است، اما ناشی از نارسایی غدد مرکزی نیست بلکه یک نارساسس اولیه تخمدان است و تخموان قادر نیست به هورمون های هیپوفیز پاسخ دهد. يائـسگي دوران جديـدي از زنـدگي زنـان اسـت كـه بـراي سازگاري و درك تغييرات حاصل از آن بايد بر ميزان آگاهي ها و دانسته هاي زنان و افراد خانواده و البته جامعه افزود. يائسگي يـا منوپوز عبارت است از قطع دائمي حيات قاعدگي در اثر از بـين رفتن عملكرد تخمدان در واقع يائسگي يك واقعـه طبيعـي است و قسمتي از فرآيند طبيعي پيري اسـت كـه در اثـر قطـع شدن قاعدگي ها به علت از بين رفتن عملكرد فوليكولي تخمدان رخ مي دهد و بايد به جاي اينكه به صورت يـك حادثـه تعريـف شود به عنوان يك دوره زماني در نظر گرفته شود. زمان يائسگي به صورت ژنتيكي تعيين ميشود و ارتباطي بـا نژاد، وضـعيت اجتمـاعي، اقتـصادي، مـصرف ضـدبارداري هـاي خوراكي، تحصيلات، مصرف الكل، تعداد زايمانهـا و يـا وضعيت تغذيه اي ندارد، ولي در زنان لاغر، نولي پارو، سيگاري و زندگي در ارتفاعات زودتر اتفاق مي افتد، همچنين در زناني كـه تخمدان آنها از طريق جراحي برداشته شده باشد يائسگي زودتر رخ مي دهد. تقريباً ۲۵ %از زنـان يائـسگي را قبـل از ۴۵ سـالگي تجربـه مي كنند و حدود نيمي از آنها بين سـن ۵۰-۴۵ سـالگي و ۲۵ % آنها نيز بعد از ۵۰ سالگي يائـسگي را تجربـه مـي كننـد. طور كلي عوارض يائسگي را مي توان بـه دو دسـته حـاد يـا زودرس كه بلافاصله بعد از قطع قاعدگي حاصـل مـي شـود كـه شامل قطـع قاعـدگي، گرگرفتگـي و بـيخـوابي اسـت و علائـم ديررس كه در سالهاي بعد از يائسگي ظـاهر مـي شـود و شـامل آتروفـي سيـستم ادراري تناسـلي، بيماريهـاي قلبـي و عروقـي تصلب شرايين و پوكي استخوان(استئوپروز)، كه به دليل كمبود استروژن ايجاد مي شود، نام برد.