شنا يكي از ورزشهاي لذت بخش و مفرح به ويژه در فصل گرماست. اين ورزش علاوه بر ايجاد نشاط و انبساط روحي داراي اثرات قطعي و شناخته شده اي بر سلامت جسم، به ويژه عضلات و مفاصل است. استخرهاي شنا به علت اينكه بطور همزمان مورد استفاده افراد متعددي قرار مي گيرند، با مسائل و خطرات بهداشتي همراه مي باشند. اين خطرها را مي توان به سه دسته خطرات فيزيكي، شيميايي و ميكروبي تقسيم نمود. بطور معمول مهمترين خطر، خطر ميكروبي و بيماريهاي ناشي از آن است. از جمله اين بيماريها مي توان به بيماريهاي دستگاه گوارش(وبا، حصبه، اسهال باسيلي، هپاتيت عفوني)، بيماريهاي چشم(تراخم، ورم ملتحمه)، گوش و حلق و بيني(گلو درد چركي) و بيماريهاي پوست(انواع كچلي، عفونت قارچي بين انگشتان پا و عفونتهاي ناشي از مايكو باكتريوم مارينوم) اشاره كرد. در موارد زيادي ريسك بيماري يا عفونت، از راه دفع اتفاقي مدفوع توسط شناگر، استفراغ، بزاق دهان، پوست و شسته شدن باقيمانده هاي مدفوعي بدن شناگران توسط آب استخر افزايش مي يابد. افراد مبتلا مي توانند به صورت مستقيم آب استخر، سطوح اشياء و تسهيلات استفاده شده در استخرها را با پاتوژنها آلوده سازند. پاتوژنهاي فرصت طلب به ويژه باكتريها مي توانند از سطح بدن افراد آلوده آزاد شده و از طريق آب يا سطوح آلوده باعث انتقال بيماري به ساير شناگران شوند. علاوه بر مخاطرات ميكروبي، مواد شيميايي مورد استفاده در جهت تصفيه و ضدعفوني آب استخرهاي شنا نيز ممكن است بر اساس طبيعت خود يا بعد از واكنش با مواد موجود در آب خطراتي را براي شناگران يا كاركنان استخرها از طريق تماس پوستي و يا تنفس مواد فرار در محيطهاي سرپوشيده ايجاد نمايند. از اين رو مديريت مناسب و پايش مداوم استخرهاي شنا به منظور اطمينان از روشهاي تصفيه و سالم بودن آب در راستاي حفاظت از بهداشت عمومي، امري ضروري و لازم به شمار مي آيد. چندين عامل به عنوان شاخص كيفيت فيزيكي، شيميايي و ميكروبي آب استخرها پيشنهاد شده است كه با اندازه گيري آنها مي توان از سلامت كيفي آب استخرها آگاهي حاصل نمود. شاخصهاي فيزيكي، شيميايي شامل دماي آب، كدورت، pH، قليائيت، سختي و جمعيت ميكروبي شامل كليفرمهاي مدفوعي، باكتريهاي هتروتروف، باكتريهاي استافيلوكوك اورئوس، استرپتوكوك مدفوعي و سودوموناس آئروژينوزا در آب استخرهست.