امروزه به گردشگري و سفر نمي توان با ديدگاههاي سنتي كه سفر را مسئله اي غيرضروري قلمداد مي كرد، نگريست. امروزه از گردشگري به عنوان صنعتي با اهميت ياد مي شود كه شاخه هاي گوناگون دارد و فعاليت در هر يك از اين شاخه ها نيازمند تخصص و آگاهي فراوان است. يكي از اين شاخه ها گردشگري پزشكي است كه از آن به عنوان گردشگري سلامت نيز ياد مي شود. گردشگري سلامت نوعي خاص از گردشگري است كه در برگيرنده دو گروه از افراد مي باشد، افراد سالم و افراد بيمار خدماتي كه گردشگري سلامت براي افراد سالم و به منظور پيشگيري از ابتلاء به بيماري ارائه مي دهد نيز به ۲ قسم تقسيم مي شود: اول اقداماتي كه به منظور جلوگيري از ابتلا به بيماريهاي خاص صورت مي گيرد. براي مثال ارائه غذاهايي با كالري پايين و برنامه هاي كاهش وزن را مي توان در اين دسته قرار داد. قسم دوم كه به آن گردشگري تندرستي گفته مي شود، با اقامت در دهكده هاي سلامت و هتل هاي اسپا همراه است. گردشگري پزشكي را به مسافرت به منظور درمان بيماريهاي جسمي و يا انجام عمل هاي جراحي تحت نظارت پزشكان در بيمارستانها و مراكز درماني اطلاق نموده است. اصلي ترين عوامل به وجود آورنده گردشگري پزشكي را در درجه نخست مي توان اختلاف سطح علمي پزشكي شهرها وحتي كشورها و پس از آن اختلاف قيمت و امكانات ارائه شده به بيماران دانست. در واقع عوامل تأثيرگذار بر تقاضاي افراد براي سفرهاي درماني از قبيل: قيمت، كيفيت، در دسترس بودن و به هنگام بودن است. با استناد به وب سايت رسمي كميسيون مشترك بین الملل (JCI: Joint Commission International) این كميسيون بيش از ۱۵۰ عنوان تسهيلات درماني را در سراسر جهان اعتباربخشي كرده و فرايندهاي نظارت و تصويب را ادامه مي دهد. بنابراين كاملاً مشهود است كه توانايي جذب گردشگر در بخش سلامت كاملاً به كيفيت تضمين شده وابسته است.