بلوغ زودرس در دختران به شروع بلوغ قبل از سن ۸ سالگی اطلاق می گردد. اثر بلوغ زودرس بر رشد قدی و روانی کودکان است و کودکان در معرض استرس‌های زمان‌ ‌جوانی قرار می‌گیرند و نمی‌دانند چه‌کار باید بکنند. دختران با ظاهر شدن علائم بلوغ جنسی،‌ ‌ممکن است دچار وحشت و مشکلات روحی شوند. هر چه بلوغ زودتر آغاز شود سن قد کشیدن کمتر بوده و می‌تواند قد نهایی را تحت تاثیر قرار دهد.
 با توجه به نقش استرادیول به عنوان یک هورمون جنسی استروئیدی در بلوغ زودرس نتایج تحقیقات نشان داده اند از آنجا که تولید استروژن در بافت چربی افزایش می یابد، خطر ابتلا به بلوغ زودرس در دختران چاق و اضافه وزن بیشتر است؛ بنابراین، با توجه به اینکه ورزش و فعالیت بدنی در میزان ترشح هورمون های بدنی و چاقی تاثیر بسزایی دارد پس می توان فعالیت بدنی را برای این دسته افراد تجویز کرد. شاید فعالیت ورزشی از طریق سازو کارهای زیر موجب کاهش خطر ابتلا به بلوغ زودرس شود. اولا افزایش فعالیت بدنی با کاهش جریان استرادیول، موجب کاهش جریان هورمون های جنسی آندروژن می شود. فعالیت بدنی از طریق تاثیر بر وزن بدن و پراکندگی چربی بدن می تواند بر میزان استرادیول سرم تاثیر بگذارد. ثانیا از آنجا که استرادیول مثل سایر استرودیدهای جنسی از کلسترول ساخته می شود، ممکن است فعالیت بدنی با تاثیر بر میزان کلسترول در کاهش استرادیول سرم دخالت کنند یا در متابولیسم استرادیول و در نتیجه کاهش سطح سرمی آن موثر باشد.
در دخترانی که دچار بلوغ زودرس شده اند انجام فعالیت بدنی طولانی مدت (۱۲ هفته) موجب کاهش ترشح هورمون استرادیول از تخمدان ها می شوند، با کاهش ترشح این هورمون، هورمون رشد نیز کاهش می یابد و موجب روند طبیعی بلوغ در افراد خواهد شد. در واقع، آگاهی والدین از نشانه های بلوغ زودرس و مراجعه زود و به موقع، موفقیت درمان را به دنبال دارد.