سفید کردن دندان ها یک راه موثر  محافظه کارانه برای اصلاح رنگ دندان های تغییر رنگ یافته است. به طور معمول سه روش برای سفیدکردن دندان های زنده وجود دارد که شامل سفید کردن در مطب، سفید کردن در منزل و سفید کردن با مواد سفیدکننده بدون نسخه است. از میان این روش ها، سفید کردن در مطب، از غلظت بالای هیدروژن پراکساید به عنوان ماده فعال استفاده می کند و این تکنیک مخصوصا برای بیمارانی که تغییر رنگ های شدید یا تغییر رنگ یک دندان را دارند، بیمارانی که درخواست دوره های درمانی کوتاه دارند و کسانی که همکاری لازم را ندارند مناسب است. تغییر رنگ دندان ممکن است علل داخلی یا خارجی داشته باشد. علل داخلی ممکن است منشاء اندوژن داشته باشند مانند هموراژی یا اختلالاتی که در زمان ادنتوژنز به علت بیماری های متابولیکی یا عفونی یا حتی مصرف داروهای خاص ایجاد می شوند. تغییرات خارجی از منابع بیرونی مانند رنگدانه های چای، نوشیدنی های حاوی مواد رنگی همچون قهوه و شراب، داروهایی مانند کلرهگزیدیدن یا ترکیبات آهن، یا حتی عاداتی چون استفاده از تنباکو. این مواد روی سطوح مینایی رسوب کرده و می توانند با یک پروفیلاکسی ساده برداشته شوند. با این حال، با گذشت زمان، این رنگدانه ها می توانند در تخلخل های مینا نفوذ کرده و به رنگ داخلی تبدیل شوند. هیدروژن پراکساید، پرکاربردترین ماده سفیدکننده دندانی است و در غلظت های کم برای روش درمان در خانه و در غلظت های بالا برای استفاده در مطب ساخته می شود. هیدروژن پراکساید یک مولکول بسیار بی ثبات است و به دنبال توالی یک سری از واکنش ها تجزیه می شود و می تواند توسط نور، دما، تداخل با فلزات و فاکتورهای دیگری تحت تاثیر قرار بگیرد. با وجود اینکه کوچکترین تردیدی در مورد کارآمدی سفیدکنندگی این ماده وجود ندارد، بی خطر بودن این روش بر روی ساختار مینا هنوز مورد سوال است.