نارسائی های جنسی ارتباط تنگاتنگی با مشکلات اجتماعی از قبیل جرائم، بیماری های روانی و طلاق دارند. پایین بودن کیفیت زندگی، اضطراب، عزت نفس پایین، خویشتن گرایی، عصبی بودن، بروز دردهای زیر دل و کمر دردها، ناتوانی در تمرکز فکری و حتی ناتوانی در انجام کارهای معمولی نیز از دیگر عواقب عدم موفقیت در ارضای غریزه جنسی است. از دوران هایی که شیوع اختلالات جنسی افزایش می یابند، می توان به دوران حاملگی و بعد از زایمان اشاره کرد. حاملگی موجب تغییرات بسیاری در احساسات، دفعات نزدیکی، رضایت و سازگاری جنسی می شود. در طی دوره بعد از زایمان، زنان تغییرات فیزیولوژِیک، روانی و همچنین تغییرات بارزی در سطح هورمون ها را تجربه می کنند. تمام این عوامل می توانند بر روی مراحل چرخه پاسخ جنسی زن تاثیر گذاشته و تغییراتی را در روابط جنسی زنان ایجاد کنند. انواع ترس می توانند بر روی روابط جنسی تاثیرگذار باشند که از انواع ترس می توان به  ترس از بیان مشکل، آغاز رابطه، عدم ترمیم بخیه ها، بیدار شدن کودک اشاره کرد.
ترس از بیان مشکل: متاسفانه هنوز هم مسایل جنسی در محدوده تابو قرار می گیرند و زنان از بیان مشکلات خود در این زمینه و درخواست کمک امتناع می ورزند.
ترس از عدم ترمیم بخیه ها: پارگی واژن و فرج نیز موجب کاهش واکنش ارگاسمی این اعضا می گردند. محل اپیزیوتومی، معمولا موجب بروز نگرانی هایی در زن و همسر وی می شود.
ترس از بیدا شدن کودک: به نظر می رسد که این مسئله در کشورهایی مانند کشور ما که کودک در کنار والدین و در یک اتاق می خوابد بیشتر مشهود باشد.
یکی دیگر از موارد مشکل ساز در دوره بعد از زایمان که سبب بروز نگرانی در برخی از افراد خواهد شد، تغییر نگرش آنها ( کاهش جذابیت، تغییر تصور مثبت از خود) در مورد خود است؛ نکته جالب توجه دیگر تغییر نگرش همسران این زنان از ایجاد تغییرات جسمی در آنان است.