استفاده از نانوکامپوزیت در بسته بندی به عنوان ترکیبات دارای پتانسیل تشخیص آنالیت های مربوط به غذا مثل گازها، مولکول های آلی و پاتوژن ها یا پتانسیل پاسخگویی به تغییرات محیطی (مانند دما یا رطوبت در اتاق های ذخیره سازی، سطوح تماس با اکسیژن) موضوعی است که تولید بسته بندی های هوشمند را تایید می کند که از طریق تغییر رنگ فیزیکی و شیمیایی علائمی را برای بیان تغییرات ایجاد شده در ماده غذایی ارائه کرده و به اصطلاح نانوسنسور ایجاد می کنند. در فرایند فساد مواد غذایی به وسیله میکروارگانیسمها، گازهایی ایجاد می شود که می توانند توسط نانوکامپوزیتهای پلیمری رسانا یا اکسیدهای فلزی تشخیص داده شوند واین روش می تواند برای اندازه گیری و یا شناسایی میکروارگانیسم ها استفاده شود. تغییرات مقاومت این سنسورها یک الگوی خاص را مطابق با گاز مورد بررسی ایجاد می کند. سه باکتری باسیلوس سرئوس، ویبریو پاراهمولیتیکوس و سالمونلا را می توان از روی الگوی پاسخ تولید شده خاص آنها شناسایی نمود. به طور کلی محققان در حال توسعه زبان الکترونیکی هستند که در بسته بندی مواد غذایی گنجانده شود.
نانوحسگر شناساگر اکسیژن
علاقه خاصی به توسعه سنسورهای اکسیژنی غیرسمی و غیرقابل برگشت برای اطمینان از عدم وجود اکسیژن در سیستمهای بسته بندی مواد غذایی بدون اکسیژن مانند بسته بندی تحت خلاء یا نیتروژن وجود دارد. دانشمندان شاخص اکسیژن که یک نشانگر رنگی فعال شده با اشعه فرابنفش است را با استفاده از نانوذرات تیتانیوم تولید کردند و حساسیت به نور و واکنش احیای متیلن بلو آن را توسط تری اتانول آمین در محیط بسته بندی پلیمری با استفاده از اشعه فرابنفش به وجود آورند. در هنگام تابش اشعه فرابنفش، حسگز سفید و بی رنگ باقی می ماند اما زمانی که اکسیژن در معرض آن قرار گیرد، رنگ آبی اصلی آن بازسازی می شود.
نانوحسگر جاذب اکسیژن
موضوع دیگری که در بسته بندی مطرح است جذب کردن اکسیژن باقی مانده در داخل بسته بندی خصوصاً در مورد غذاهای حاوی چربی بالاست که این پدیده از کیفیت آنها می کاهد. اکسیژن مسؤول از بین رفتن بسیاری از مواد غذایی به طور مستقیم یا غیرمستقیم است. واکنشهای اکسیداسیون مستقیم منجر به قهوه ای شدن میوه ها و فساد روغن هایگیاهی می شود. تخریب مواد غذایی توسط تاثیر غیرمستقیم اکسیژن که بیر فعالیت میکروارگانیسیم های هوازی صورت می گیرد، رخ می دهد. افزودن ترکیب مواد جاذب اکسیژن به بسته بندی مواد غذایی می تواند اکسیژن را در سطوح بسیار کم حفظ  کند.