مهندسی بافت استخوان و طب ترمیمی از جمله زمینه های چند رشته ای در پزشکی زیستی است. این بخش از دانش پزشکی با به کارگیری علم مهندسی، علم مواد و بیولوژی سلولی به دنبال گسترش سازه های بیولوژیک به منظور تامین، نگهداری و بهبود بخشیدن عملکرد ارگان های آسیب دیده از جمله بافت استخوان است. مهندسی بافت علم طراحی و تولید بافتهای جدید به منظور ترمیم اندامهای آسیب دیده و جایگزینی قسمتهای از دست رفته به دلایل مختلف است. در بین بافتهای بدن، استخوان پتانسیل بالایی جهت تولید مجدد دارد، بنابراین یک نمونه مناسب جهت مهندسی بافت به شمار می رود و تقریباً ۳۰ سال از اولین تلاشها در این زمینه می گذرد. همانند مهندسی بافت در سایر بافت ها، مهندسی بافت استخوان تلفیقی از انواع سلول ها، فاکتورهای رشد، سیتوکینها و حاملهای زیست فعال از جمله داربستها و هیدروژلها، به منظور حفظ و پشتیبانی سلولهاست. به طور کلی مهندسی بافت به سه جزء اساسی، داربست مهندسی شده سلولها و فاکتورهای رشد وابسته است. عوامل بسیار زیادی بر روند ترمیم بافت استخوانی، حجم توده استخوانی و سلامت این بافت موثر بوده و اخیرا روش های درمانی نوینی در درمان شکستگی های وسیع استخوانی پیشنهاد شده اند. در این خصوص، استفاده از سلول های بنیادی پیش ساز سلول جایگاه ویژه ای را در طب بازساختی استخوان پیدا کرده است. سلولهای بنیادی مزانشیمی بالغ به علت توانایی ساخت استخوان و غضروف، شناخته شده ترین سلولهای پیش ساز بافت استخوانی هستند. سلول های بنیادی مزانشیمی به عنوان یکی از انواع سلول های بنیادی مطرح است که توانایی تقسیم و تمایزی به محدوده وسیعی از سلول ها از قبیل استئوبلاست، کندروبلاست و سلول های چربی را دار است. اخیرا مشخص شده است که سلولهای بنیادی مزانشیمی به عنوان عاملی در جهت تنظیم سیستم ایمنی بدن عمل کرده و از این رو استفاده آنها به عنوان یک عامل درمانی در مهندسی بافت استخوان مورد توجه قرار گرفته است.