برخی از اقدامات قابل اتخاذ در زمینه توانبخشی در هنگام شیوع بیماری کووید ۱۹ می تواند شامل این موارد باشد: اول، ایجاد خطوط حمایتی برای موارد مشکوک به کروناویروس است. تصحیح اطلاعات نادرست و مشاوره آنلاین و تلفنی برای افرادی که در طی شیوع این بیماری دچار اضطراب و استرس شده اند نیز، می تواند راهکاری برای کاهش هراس و ترس باشد. در مرحله بعد، ایجاد ارتباط از طریق گروه های مجازی و آنلاین بین افرادی که در نزدیکی یکدیگر زندگی می کنند هم، می تواند باعث کاهش شدت تنهایی و انزوا در مردم شود. به عنوان سومین اقدام، می توان افراد قرنطینه شده را ترغیب نمود تا با انجام تمرینات معمول تمرکزی و کنترل ذهن و انجام تمرین های کششی به همراه موسیقی به آرام سازی خود کمک کنند. استفاده از گزینه های آنلاین توسط دانش آموزان، دانشجویان و ... برای انجام تکالیف یا کارهای منظم و برنامه ریزی شده روزانه نیز می تواند مفید واقع شود تا برنامه آموزشی مختل نشود. اما متاسفانه همه کودکان به فناروی اتصال از راه دور دستررسی ندارند. در واقع به روش هایی برای تضمین ساختار، تداوم یادگیری و اجتماعی شدن نیاز است تا اثرات منفی قرنطینه کوتاه مدت وبلند مدت را کاهش داد.  چهارمین اقدام نیز باید به بررسی و ارزیابی پیامدهای روانی- اجتماعی شیوع کرونا روی کارکنان بهداشت و درمان، بیماران و عموم مردم، پرداخت. شناسایی افرادی که با شیوع بیماری، نیاز به مراقبت بیشتری دارند، بسیار مهم است. باید با بررسی عوامل خطر و زمینه ساز اختلالات روانی، عوارض روانی طولانی مدت ناشی از بیماری های همه گیر را به گونه ای پیشگیرانه کاهش داد. همچنین در حوزه سلامت معنوی، سبک زندگی ایرانی اسلامی است که در کاهش آسیب های روانشناختی ناشی از قرنطینه موثر هستند، توجه به نقش خانواده و ارتباط با خدا است. استفاده از پتانسیل حمایت کانون خانواده در شرایط فاصله اجتماعی و تقویت جمع خانوادگی یا جمع های کوچک ایمن می تواند به افزایش تاب آوری افراد کمک کند.