کمرویی، یک صفت ارثی ثابت نیست، بلکه اساساً در نتیجه روابط نادرست بین فردی و سازش نایافتگی اجتماعی در مراحل اولیه رشد، در خانه و و مدرسه به وجود می آید. کودکانی که مبتلا به کمرویی هستند احساس بدی نسبت به خود پیدا می کنند، بیشتر و بیشتر اعتماد به نفس خود و عزت خود را از دست می دهند. کمرویی در کودکان با نشانه هایی مانند کمرویی افراطی، کناره گیری از تماس با دیگران و تمایل نداشتن به بازی گروهی ظاهر می شود. توجه به مهارت های شناختی اجتماعی  کلامی در بهبود کمرویی اهمیت ویژه ای دارد. یکی از روشهای بهبود کمرویی کودکان بازی درمانی است. از طریق بازی، مشکلات اخلاقی و اجتماعی کودکان ممکن است حذف شود یا کاهش یابد، زیرا بازی جسمانی، پایگاهی برای فراگیری مهارت های اجتماعی است. بازی و فعالیت باعث ترشح هورمونهای خاصی در بدن کودک می شود. از لحاظ فیزیولوژِیکی ترشح هورمون هایی نظیر سروتونین، اکسی توسین و بتا اندورفین از طریق کاهش اضطراب به رفع کمرویی کمک می کند. یکی از برنامه ها برای کاهش کمرویی کودکان بازی درمانی فلورتایم است. فرایند فلورتایم شامل ۵ مرحله است: ۱- مشاهده: مراقب یا شریک بازی به حالات چهره و بدن کودک نگاه می کند و به صداها و بیانات کودک گوش می دهد تا بهترین راه نزدیک شدن به او را مشخص کند. ۲- نزدیک شدن: باز کردن حلقه ارتباطی مراقب یا شریک بازی بر اساس خلق و سبک رفتاری ارتباطی کودک با استفاده از کلمات و حرکات مناسب است. ۳- دنبال کردن رهبری کودک: کودک تشویق می شود بازی را در عین حال که مراقب یا شریک بازی حمایت را فراهم می کند، هدایت کند. در این مرحله کودک احساس گرم با دیگران و درک شدن را تجربه می کند. ۴- گسترش و توسعه بازی: مراقب یا شریک بازی نظرات دلگرم کننده در مورد بازی کودک می سازد و بازی کودک را بدون اعمال زور گسترش می دهد. هدف اصلی این مرحله کمک به کودک در بیان ایده هایش، روشن کردن های تم های عاطفی دیگر و تحریک تفکر خلاق با پرسیدن سوال است. ۵- کودک حلقه ارتباطی را می بندد: کودک وقتی حلقه ارتباطی را می بندد که نظرات و حرکات خود براساس نظرات و حرکات مراقب یا شریک بازی می سازد. هنگامی که بزرگسالان و کودک ایده ها و حرکاتشان را بر اساس یکدیگر ساخته اند، احساس قدردانی و ارزش ارتباط دو طرفه در کودک پایدار می شود.