استفاده از کفش های پاشنه بلند در بین خانم ها رایج است به طوری که ۷۰ %زنان کفش های پاشنه بلند می پوشند و ۴۰ درصد از آن ها به طور روزانه از این کفشها استفاده می کنند. اگر چه متخصصان در مورد اثرات زیانبار این کفش ها هشدار می دهند لیکن زنان همچنانبه پوشیدن کفش های پاشنه بلند اصرار می ورزند به طوری که امروزه میلیون ها زن از این گونه کفش ها استفاده می کنند. پوشیدن کفش های پاشنه بلند بر راه رفتن و مشخصه های بیومکانیکی راه رفتن اثر گذار است. با پوشیدن کفش های پاشنه بلند، مچ پا در یک وضعیت پلانتار فلکشن قفل می گردد. کفش های پاشنه بلند اثرات منفی چندگانه بر بدن دارند که شامل تغییر در الگوی راه رفتن، پوسچر، کاهش تعادل و افزایش خطر سقوط می باشد. همچنین استفاده دائمی از کفش های پاشنه بلند بر راستای بدن از انگشتان پا تا کمر اثر گذار است به طوری که فشار و ناپایداری بر مچ پا وارد می کند و باعث افزایش خطر آسیب مچ پا می شود. تغییر راستای قامت، باعث تغییر شدت فعالیت الکتریکی و زمان بندی فعالیت عضلات اندام تحتانی و کمر شده و همچنین توزیع نیروها را در این مفاصل تغییر می دهند و می تواند منشا بسیاری از دردهای عضلانی اسکلتی در کمرباشد، تغییر توزیع نیروها و فعالیت عضلات کمر می تواند با تغییرات در ساختارهای بافت نرم همراه شود. تحقیقات نتایج نشان داده است که افزایش ارتفاع پاشنه به طور معنی داری نیروی عضله سرینی میانی، نیروی وارده بر مفصل ران در صفحه داخلی خارجی و نیروی عمودی تماس مفصل کمری خاجی را حین راه رفتن افزایش می دهد. شاید بتوان گفت استفاده مداوم از کفش پاشنه بلند بدلیل اعمال نیروی تماس مفصل بیشتر، نه تنها می تواند مفصل کمری خاجی را تحت تاثیر قرار دهد بلکه مفصل ران را نیز تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند منشا ریز آسیب در این مفاصل گردد و آن ها را در معرض خطر آرتروز قرار دهد لذا پیشنهاد می شود استفاده کنندگان از کفش های پاشنه بلند با توجه به عواقب آسیب زای این کفش ها از پوشیدن این کفش ها جدا خودداری نمایند.