سلول های بنیادی ، سلول هایی هستند که واقعا می توانند به هر کدام از ۲۰۰ نوع سلول بدن انسان تبدیل شوند. سلول های بنیادی سلول های اولیه ای هستند که دارای دو ویژگی مهم یعنی پرتوانی و خودنوسازی هستند. منابع اصلی این سلول ها شامل مغز استخوان، بندناف و جفت است.
امروزه استفاده از این سلول‌ها جهت ترمیم بافتهای آسیب دیده انسانی در حال گسترش است . محققان برای اهداف درمانی و پژوهشی از سلول های بنیادی جنینی و بالغ استفاده می کنند. جالب اینکه سلول‌های بنیادی چند پتانسیلی هستند یعنی قابلیت تبدیل به بافت‌های مختلف را دارند اعم از بافت عصبی ؛ عضلانی ؛ پوششی و غیره؛ که این توانائی محور اصلی توجه به سلول‌های بنیادی است . مزیت اصلی سلول‌های بنیادی بند ناف این است که بسیار اولیه بوده و توان تمایز بالایی دارند.  سلول های بنیادی مزانشیمی سلول های چندتوانی هستند که قابلیت تمایز به انواع دودمان های بافت هم بند از جمله آدیپوسیت، کندروسیت و استئوسیت را دارند. در میان منابع سلول های بنیادی مزانشیمی می توان به خون بند ناف، بافت مغز استخوان، پانکراس، کبد، بافت چربی و مایع آمنیوتیک اشاره کرد. درمان هایی که با انواع سلول های بنیادی انجام گرفته است غالباً آنتی ژنیک نیستند و می توانند بدون هر گونه تاثیر متقابل، پس زنی، عدم جواب به درمان دارویی یا هر گونه تاثیر سوء جانبی به هر بیماری، اعمال شوند. از همین رو، سلول های مذکور در درمان بیماری هایی نظیر ضعف سیستم ایمنی، سرطان، ایدز، دیابت، اسکلروزیس، فلج مغزی، التهاب و درد مفاصل و بیماری کرونیک کاربرد دارند. خون بند ناف به عنوان منبعی غنی از سلول های بنیادی می تواند برای پیوند سلول های بنیادی خون ساز به جای مغز استخوان به کار رود. بیماریهایی نظیر اختلالات سیستم ایمنی مادزادی، نقص ارثی، آلزایمر، دیابت، پارکینسون، صدمات نخاعی، سکته های قلبی و مغزی، بیماری های کبدی و دیستروفی عضلانی با استفاده از سلول های بنیادی خون بندناف قابل درمان هستند.