فرآيند چاپ سه بعدي، فرآيندي است كه كاربر رايانه را قادر به ساخت طرح موجود در سيستم مي كند. در حال حاضر چندين روش و تكنولوژي براي ساخت قطعه سه بعدي وجود دارد كه هر كدام داراي مزايا و معايب منحصر به خود هستند.  از آنجايي كه ساخت قطعات پيچيده توسط دستگاههاي CNC با مشكلاتي از قبيل محدوديت حركت محورها و غيره بوده كه امكان ساخت قسمتهاي پيچيده و دروني قطعات را ندارند تكنولوژي توليد قطعات به روش لايه به لايه مي تواند جايگزيني مناسب براي ساخت قطعات با هر نوع پیچیدگی باشد. چاپ ۳بعدی مزایای متعددی نسبت به تولید سنتی دارد. تنوع تولید قطعات بر اساس تقاضا با درنظرگرفتن ابزار خاص مانند ماشینهای معمولی، صرفه جویی در زمان و هزینه ها و ویژگی های هندسی پیچیده با استفاده از امکانات تولید سنتی امکانپذیر نیست. روشهاي متعدد و گوناگوني جهت پرينت ۳ بعدي تاكنون ابداع و بكارگيري شده است كه مهمترين آنها عبارتند از استريوليتوگرافي (تاباندن نور به رزين حساس به نور و پخت نهايي و جدا كردن تكيه گاهها و اضافات )، تف جوشي ليزري ( پيوند دادن يا جوش كردن ذرات پودري به يكديگر با استفاده از ليزر)، پرينتر سه بعدي (چسباندن ذرات پودر با استفاده از چسب در هر مقطع عرضي و در صورت نياز پخت نهايي) و روش FDM كه در اين روش با استفاده از يك نازل شبيه به اكسترودر فيلامنت مواد مصرفي كه اغلب از نوع مواد پلاستيكي از جمله ABS و PLA مي باشند با گرم كردن و به شكل خميري درآوردن فيلامنت مواد پلاستيكي سعي مي شود كه  لايه ها با حركت و كنترل حركت هد نازل در سه محور با ايجاد قطعه از پايين ترين لايه تا بالاترين لايه كل قطعه را ايجاد نمايند. مهمترین مزایای این روش  عبارتند از:
- ساخت قطعات عملکردی
- حداقل اتلاف مواد
- جدا شدن راحت تکیه گاه
- راحتی تغییر مواد