استفاده از گروه ربات های آرایش یافته نسبت به ربات های جداگانه دارای مزایایی است که از جمله آنها می توان به بهره وری استفاده از منابع (مانند اشتراک استفاده از سنسورها)، امکان همکاری ربات ها، بالا رفتن اطمینان و مقاومت بیشتر در برابر نقایص اشاره کرد؛ بنابراین آرایش کنترلی سیستم های رباتیک چند عضوی و خودروهایی که به صورت هوشمند عمل می کنند مورد توجه دانشمندان فراوانی قرار گرفته است. خواستگاه ایده کنترل آرایش یافته ربات ها را می توان در علوم زیست شناسی جستجو کرد. پژوهشگران علوم زیستی گونه هایی از رفتارهای آرایش یافته را در طبیعت مشاهده کرده اند. ایشان دریافتند حیوانات گروه هایی را تشکیل می دهند تا بتوانند یافته هایشان را در آن گروه ها به صورت موثرتری تبادل کنند و از این شیوه بتوانندغذای بیشتری بیابند و خود را در برابر خطرات احتمالی محافظت کنند. از نکات قابل توجه زندگی این حیوانات حفظ قلمرو شخصی و زندگی در یک فاصله مشخص از همسایگان هم زمان با حضور در گروه است. موارد فراوانی از کاراتر بودن کاربرد چند ربات در حالت گروهی نسبت به کاربرد جداگانه چند ربات را می توان بیان کرد: ماموریت های جستجو و نجات، سیستم های هدایت و خودکار در بزرگراه ها، کنترل ترافیک هوایی از جمله موارد کارایی آن است. استفاده در ارتش برای تجسس و تخریب معادن و غارها و شناسایی و تجسس در میادین جنگی، استفاده در مکان های پرخطر مانند نیروگاه های هسته ای و یا پاک کردن مواد شیمیایی سمی  و خطرناک از جمله سایر کاربردهای تعدادی مجموعه ربات های آرایش یافته است. روش های گوناگونی برای کنترل شکل آرایشی ربات های هوشمند به کار گرفته شده است. در حالت کلی این روش ها در پی ایجاد آرایش مطلوب از راه هماهنگ کردن هر چه بیشتر ربات ها هستند. روش های مورد استفاده برای کنترل آرایش را می توان به سه دسته کلی روش ساختار مجازی، روش رفتار مبنا و روش راهنما - پیرو تقسیم کرد.