فناوري نانو يكي از فنون نوظهور قرن بيست و يكم است كه توسعه بخشهاي مختلف را امكانپذير، خواهد كـرد، بـراي زنـدگي مردم، مفيد خواهد بود و رقابت صنعتي را بهبود خواهد داد. مواد و فراورده هاي فناوري نـانو، راه و روش انجـام بسـياري از كارهـا را منقلب خواهد كرد. هرچند اميد است كه امور بهبود يابد، اما بايد بر آثار نامطلوب و مضر بالقوه اين فناوري نيز پرداخت. فناوري نانو يك تعبير عمومي است كه مجموعه وسيعي از فعاليتها و كاربردهاي مختلـف ماننـد توليـد و ذخيـره انـرژي، ساخت و توليد، فناوري اطلاعات و طب را در بر مي گيرد. درك و كنترل ماده در ابعاد تقريبي ۱تا ۱۰۰ نانومتر يا توليد و كاربرد مواد در كوچكترين مقياس ممكن (۱۰۰ نانومتر يا كمتر) را فناوري نانو مي نامند. براي فهم بهتر خوب است كه بدانيم يكصد نانومتر برابر ۱/۷۰ قطر يك گويچه قرمز انساني يا تقريباً۸۰۰ /۱ قطر موي انسان است. مواد در اين مقياس در مقايسه بـا همـان مواد در اندازه عادي اغلب خصوصيات فيزيكي، شيميايي و بيولوژيكي متفاوتي از خود نشان مي دهند؛ در حالي كه درباره آثـار نامطلوب فناوري نانو كم مي دانيم، اما دانسته هاي ما براي مراقبت دولت از سلامت و ايمني عمومي كافي است.
زيست فناوري (حاصل همگرايي و ادغام فناوري نانو و زيست فناوري) و كاربرد آن در بخش پزشـكي يكـي از جالـب تـرين و پيشرفته ترين بخشهاي نانوتكنولوژي محسوب مي شود. براي مثال مي تـوان بـه كـاربرد ذرات نـانو در تشـخيص مولكـولي، تهيـه تصوير و درمان، و نيز كاربرد سطوح داراي ساختار نانو براي كنترل ترميم بافت در سطح سلولي اشاره كرد. به نظر مي رسد كـاربرد زيست فناوري در طب، پيشرفتهاي قابل ملاحظه اي در تشخيص و درمان بيماريها ميسر خواهد كرد. اين كاربردهـا را در حـوزه سلامت، نانو پزشکی می گویند.
مواد در مقياس نانو، اغلب خصوصيات فيزيكي و شيميايي و زيستي متفاوتي از خود نشان مي دهند. خصايص اين مـواد بـا استفاده از قوانين فيزيك و شيمي كلاسيك قابل پيش بيني نيست. قوانين الكتريسته كه درباره مـواد بـزرگ تـر بـه كـار مـي رود. ممكن است در مورد مواد نانو درست نباشد. ماده اي كه در اندازه عادي رساناي برق است، ممكن اسـت در انـدازه نـانو، يـك عايق الكتريكي باشد يا برعكس. درباره سميت و آثار محيطي مواد نانو به اندازه كافي نمي دانيم؛ اما به نظر مي رسد كـه سـميت اين مواد به مساحت آن مربوط باشد تا وزنش.
عامل ديگر كه مواد نانو را متمايز مي كند، اهميت ساختار در تعيين رفتار فيزيكي و زيستي آن است. بنابراين عبارت مواد بـا ساختار نانو به جاي مواد نانو ترجيح داده مي شود. فراورده هاي نانو با چند اتم با مولكول شروع مي شود (مثلاً كـربن، تيتـانيوم يا طلا) و به صورت يك فرم پايه از جمله نانونقطه يا نانولوله شكل مي گيرد. سپس اين اشكال به صورت ساختمانهاي بزرگتر درمي آيند با ساير مواد مثل زرين، شيشه و ... تركيب مي شوند. چون ساختمان مـواد ، عامـل تعيـين كننـده اصـلي اسـت، رفتـار فراورده نانوفناوري براساس مواد شيميايي ابتدايي يا حتي براساس روي فرم پايه، قابل پيش بيني نيست.