آلودگی ناشی از فلزات سنگین، یک مشکل زیست‌محیطی نگران‌ کننده در سراسر جهان است. صنایع فلزات سنگین بسیاری نظیر سرب، کادمیوم، مس، نیکل، کروم و روی را وارد محیط می کنند. پساب صنایعی نظیر آبکاری فلزات، کاغذ، کارخانه های تولید مقوا و صنعت کود ازمنابع تولید مس هستند. یونهای مس در کبد تجمع می یابند و باعث مشکلاتی برای روده وکبد می شوند. همچنین این عنصر برای جانوران آبزی حتی در غلظتهای بسیار کم هم سمی هستند. روی عنصر ضروری و لازم برای متابولیزم در بدن انسان بوده، اما مصرف آن در مقادیر ۵۰۰-۱۰۰میلیگرم در روز، سمی و سرطان زا شناخته شده است. عنصر کروم از طریق تخلیه پساب های صنایع تولید رنگ، آبکاریی فلزات، دباغی، نساجی، کارخانه های شیمیایی و تصفیه سنگ معدن وارد محیط زیست می شود. از روش های مختلف حذف فلزات سنگین می توان به اسمز معکوس، تبادل یونی، انعقاد، اکسیداسیون و الکترودیالیز اشاره نمود. عوارض جانبی فلزات سنگین روی محیط زیست و افزایش آنها از طریق زنجیره غذایی سبب توسعه تحقیقات در زمینه دستیابی به تکنیکهای کارآمد و کم هزینه در زمینه تصفیه فاضلاب شده است. اهمیت و اعتباریافتن جذب زیستی در طول سالهای اخیر به دلیل دوستدارمحیط زیست بودن آن، عملکرد بسیار خوب و هزینه کم در حذف فلزات سنگین بوده است. پژوهش در زمینه مواد جاذب جدید به خصوص جلبکها به دلیل ظرفیت بالای جذب و در دسترس بودن آنها در مقادیر تقریبا نامحدود گسترش یافته است. جلبکها با توجه به حضور پلی ساکاریدها، پروتئین یا چربی روی سطح دیواره های سلولی شان که حاوی گروه های عاملی کاربردی نظیر آمین، هیدروکسیل، کربوکسیل و سولفات است. می توانند مکان های مناسب برای اتصال فلزات را فراهم آورند. تحقیقات نشان داده است که جلبک اسپیروژیر، توانایی بالایی درحذف عناصر کروم، مس و روی از محیط های آبی دارد. همچنین جلبک سبز دریایی اکلونیا ماکسیما هم توانایی بالایی درجذب فلزات سنگین را دارد.