با وجود پیشرفت فوق العاده در پزشکی، بیماریهای ناشی از باکتریها و قارچها هنوز هم یک تهدید عمده برای سلامت عمومی هستند. به دلیل تکامل مداوم میکروبهای بیماریزا و مقاومت آنها نسبت به آنتی بیوتیکها، همیشه تقاضا برای توسعه ترکیبات جدید و موثر ضدمیکروبی وجود داشته است. در چند دهه گذشته تحقیقات برای کشف سرنخهای جدید داروهای ضدمیکروبی از خشکی به اقیانوس گرایش یافته است. اقیانوسها حدود ۷۰ % سطح زمین را پوشانده اند و پتانسیل نامحدود زیستی و تنوع شیمیایی دارند. تاکنون تعدادی از ترکیبات فعال زیستی با درجه عمل مختلف مانند ضدتومور، ضدسرطان، سمیت سلولی، ضدخزه و همچنین ترکیبات آنتی بیوتیکی از منابع دریایی استخراج شده است. برخی از این متابولیتهای ثانویه فعال با منشا دریایی که خواص ضدباکتری، ضدقارچی و ضدویروسی قوی دارند، به طور فراوان و متداول به عنوان آنتی بیوتیک استفاده می شوند. اسفنجها، بی مهرگان پرسلولی اولیهای هستندکه به عنوان یک منبع باارزش در طول ۵۰ سال گذشته بررسی شده اند و دانشمندان به امید جداسازی ترکیبات فعال زیستی برای کمک به انسان مجذوب آنها شدند. اسفنج ها منابعی از مواد جدید برای درمان تعدادی از بیماریها مانند سرطان، ایدز، عفونت و گستره وسیعی از ویروسها، باکتریها و بیماریهای قارچی را فراهم کردند. با وجود کشف تعدادی از بیواکتیوها در اسفنج ها، تنها تعداد کمی از این ترکیبات تجاری سازی شدند. بنابراین کشف اکولوژی شیمیایی متابولیتهای ثانویه باارزش و امیدوارکننده است. برخی از این متابولیتهای ثانویه مسیرهای مهمی را برای رشد داروهای قوی عرضه می کنند. ترکیبات طبیعی اسفنج ها خواص زیستی متعددی شامل اثرات ضدمیکروبی، آنتی اکسیدانی، سرطان، تخریب بافت عصبی، دیابت نوع دو و عفونت های قارچ یاست. این فعالیت های زیستی به وجود استرولهای جدید، متابولیتهایی از قبیل استروئیدها، ترپنوئیدها، پپتیدهای دایرهای و اسیدهای چرب غیراشباع نسبت داده می شوند.
.
