طبق آمار جهانی، سرطان سینه نخستین علت مرگ و میر ناشی از سرطان در زنان و دومین علت مرگ و میر ناشی از سرطان است. با توجه به اینکه تشخیص به موقع سرطان سینه می تواند از مرگ و میر و هزینه های درمان بکاهد، استفاده از روشهای موثر برای تشخیص زودهنگام سرطان سینه ضروری است. روش های مرسوم در تشخیص سرطان سینه شامل ماموگرافی، نمونه گیری از بافت پستان، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی، سنجش ایمنی مرتبط با آنزیم یا الایزا و سونوگرافی هستند. علی رغم استفاده نسبتا گسترده این روش ها در تشخیص سرطان، محدودیت هایی وجود دارد. برای مثال تشخیص دقیق در نمونه های کم دشوار و قرارگیری در معرض اشه ایکس در روش ام آر آی(MRI)تهدید کننده سلامتی افراد است. از یک روش تشخیصی و نیز میزان آسیب احتمالی وارد به بیمار (سطح تهاجم روش) نیز باید مورد توجه و بررسی قرار گیرد. از این رو، درمان سرطان به چالشی بزرگ برای دانشمندان و پزشکان تبدیل شده است. در سال های اخیر، توجه به این امر منجر به شناسایی و استفاده از فاکتورهایی تحت عنوان بیومارکر شده است. یک بیومارکر، ترکیبی است که معمولا از جنس پروتئین و وجود یا مقدار آن درحالت سرطانی نسبت به حالت سلامت در سلولها به طور معنی داری متفاوت است. یکی از روشهای مقرون به صرفه، سریع و دقیق به منظور شناسایی بیومارکرهای مختلف، استفاده از حسگرهایی است که با تکیه بر واکنشی شیمیایی، قادر به شناسایی مولکول هدف هستند.  یکی از این حسگرها، آپتامرها هستند که قابلیت قابل توجهی در یافتن بیومارکرها دارند و از ویژگی های برجسته ای همچون اندازه کوچک، هزینه بری کمتر و عدم سمیت زایی برخوردار هستند. از مزیت های این روش نسبت به روش آنتی بادی می توان به سنتز ساده، مقرون به صرفه بودن، حساسیت بالا و پایداری در شرایط آزمایشگاهی مثل دما، PH و رفع نیاز برای کار در محیط سرد اشاره کرد. معمولا هدف با استفاده از یک ماده رادیواکتیو یا فلورسنت نشان دار می شود تا در صورت شناسایی توسط آپتامر، این امر به سادگی مشخص شود. بطورکلی بیوسنسورهای آپتامری نسبت به روش های سنتی برای شناسایی سلول های سرطانی مزیت هایی از جمله سرعت، سادگی و ارزان بودن را دارند.