برخی از مصالح در مقابل ویروس مقاوم تر از سایرین عمل می کنند. به عبارت دیگر، ویروس بر روی برخی از سطوح، مدت بیشتری زنده می ماند. بر اساس مطالعات صورت گرفته، حدود ۷۲ ساعت بر روی سطوح پلاستیکی حدود ۴۸ ساعت بر روی سطوح فولادی، حدود ۲۴ ساعت بر روی لباس یا پارچه و مدت کوتاهتری بر روی کاغذ و مقوا زنده می ماند. مطالعات ویژهای برای مقایسه عملکرد مس با ظروف کریستال و استیل صورت گرفته، تاثیر چشمگیر مس و ظروف مسی را بر روی ویروس نشان می دهد. نمونه های ویروس کرونا تنها چیزی در حدود ۴ ساعت بر روی سطوح مسی زنده ماندند. پیشتر در مطالعه ماندگاری و پراکندگی آلودگیهای بیمارستانی دیده شده بود آلیاژهای مس عاملی در جهت کاهش میزان آلودگی هستند. جریان بازگشت آلیاژهای مس مانند برنج به زندگی و فرآیند ساخت آثار معماری، تحت تاثیر این مطالعات بوده است. کف پوشهای قابل شستشو مانند لینونئوم جایگزین خوبی برای فرشهای معمولی هستند. کف پوشهای ضدمیکروب با خاصیت میکروبکشی مانند مارمولئوم فوربو و یا نانوپوشش ها در فضاهای داخلی خانه ها و یا مبلمان شهری، موقعیتهای جدیدی را برای دستیابی به کانسپت «شهر سالم» در شهرسازی و طراحی شهری پساکرونا فراهم آورده اند. بازخوانی تجارب جهانی در مطالعه چگونگی شیوع ویروس کووید ۱۹ ،نشان داد که به طور متوسط حدود چهارصد و چهل هزار ویروس، باکتری و قارچ از طریق کفشهای افراد جا به جا می شوند. تولید پنل های ضدعفونی کننده جهت گندزدایی، ضد عفونی و پاکسازی کف کفش، یکی از راه هایی است که رابطه استفاده مصالح جدید و شیمی نوین را با ایده شهر سالم نشان می دهد. موارد زیر برای دست یابی به شهری سالم توصیه می شود:
- پرهیز از کاربرد فلزات صیقلی (دوام ویروس بر روی آنها)
- توصیه به استفاده از مصالح نورگذر (ایجاد فرصت برایورود نور)
- مصالح نوین با قابلیت بهره گیری حداکثری از اثر عفونت زدایی نور مستقیم خورشید
- توصیه به کاربرد مصالح بدون پرداخت (صیقلی شدن بیش از حد عامل ماندگاری عوامل بیماریزا)
- پرهیز از کاربرد مصالح تزیینی و یا تزئینات الحاقی (محل جمع شدن آلودگی)
- کاربرد گیاهان سبز همراه با باملاحظه طراحانه (افزایش سطح اکسیژن در هوای اتاق)
- مصالح متخلخل و هواجریان با هدف هدایت جریان هوای آزاد (ایجاد سیرکولاسیون صحیح هوای تازه)