فرم دهی به بدن با استفاده از حذف چربی های اضافی برای اولین بار در سال ۱۹۲۰ انجام گرفت. از آن زمان تاكنون بـا معرفـي روشهـاي نوين و بهبود بازدهي و ايمني روشهـا، چربـي بـرداري دستخوش تغييرات بنياديني شده اسـت. بـه هرحـال مشكلات ليپوساكشن سنتي، كه در آن از يك كانولاي فلزي با حركات مكانيكي براي حذف چربيهاي ناخواسته استفاده مي شد، نياز به استفاده از روشهـاي مكمـل و جديد را الزامي ساخته است. از عمـده تـرين مـشكلات مربوط به ليپوساكشن سنتي، ميتـوان بـه خـونريـزي زیاد، باقی ماندن نسج جوشگاه، کبودی و زمان طولانی بهبودی پس از درمان اشاره نمود. لیپولیز ليزري يكي از روشهاي نويني است كـه بـراي حـذف چربيهاي ناخواسته با استفاده از تابش ليـزري عرضـه شده اسـت. ايـن روش داراي محاسـن عمـدهاي ماننـد خونريزي كمتر، عدم كبودي و ورم، و زمـان بهبـودي کوتاه تر است. مكانيسم ليپوليز ليزري يك مكانيسم وابسته به دما است. اثرات ليپوليز ليزري به دليل انـرژي فوتوگرمـايي رخ مي دهد. نور ليزر دربافت چربي، كلاژن وهموگلوبين جذب شده و تبديل به انرژي گرمايي مي شود. با توجـه به اين كه ضـريب جـذب تـابش در بافـت وابـسته بـه طول موج است، لذا طول موجهاي مختلف درون بافـت چربی ضرایب جذب متفاوتی خواهند داشت. با توجه به اينكه بافت چربي تقريباً داراي ۱۴ %آب و بافت پوسـت داراي ۷۰-۶۰ %آب اســت، انتخــاب مناســب ليــزر بــه هدف گيري ترجيحي چربي و به تبع آن پوست خواهـد انجاميد. در واقع انتخاب نوع ليزر بـا توجـه بـه ضـريب جذب محيط هدف صورت مي گيرد. با توجه به قله هاي جذبي مربوط به هر بافت انتخـاب مناسـب طـول مـوج لیزری به درمان دقیق هدف موردنظر خواهد انجامید. تحقیقات نشان داده اند که طـول مـوجهـاي ۱۴۴۰ و ۱۳۲۰ نانومتر كه داراي ضريب جـذب بـالايي هـستند داراي بيشترين ميزان جذب انرژي ليزري در لايه هـاي اوليه بافت چربي مي باشند، لذا مي تواند براي درمـان در لايه اي سطحي به كار گرفته شود.