از آنجا که دانش آموزان دوره ابتدایی هنوز به مرحله تفکر انتزاعی نرسیده اند و چارچوب تفکرات آنان در قالب واقعیت ها و امور مجسم شکل می گیرد، بنابراین شایسته است که به تصویری نمودن آموزش اهتمام ورزیم و از این طریق یادگیری را در کودکان تثبیت نماییم. لذا در فرآیند بعد سوم لازم است به شکل دست ساز کودکان بعد سوم را در قالب مواد شکل پذیر از جمله انواع گل و خمیر لمس کنند. بر این اساس ساخت انواع ماکت ها می تواند در افزایش عمق درک کودک از بعد سوم موثر باشد و چنانچه این ماکت ها حاصل تراشیدن و شکل دهی یک حجم خام (مانند فوم های زرد) برای رسیدن به حجم مورد نظر باشند ( شکل دهی از طریق پیراستن) تاثیر بیشتری دارد نسبت به ماکت هایی که با سوار کردن قطعات بر روی هم ایجاد می شود( شکل دهی از طریق آراستن). جهت موثرتر شدن این فرآیند، ساخت ماکت به شکل مشارکتی در کنار مربیان می تواند تاثیری به مراتب بیشتری داشته باشد. هنگامی که مربیان از کلماتی نظیر بالا، رو، زیر و اصطلاحات هندسی نظیر گردی، گوشه، لبه، مثلث و غیره استفاده می کنند ناخودآگاه به درک فضایی و تفکر سه بعدی کودکان کمک می کنند. در واقع، نقش بازی کردن و تعامل با بزرگسالان، به کودکان کمک می کند تا حس مالکیت، تعلق، امنیت و سازگاری با جهان پیرامون خود را بهبود بخشند. همچنین به نظر می رسد در راستای ایجاد درک قوی تر از بعد سوم در احجام لازم است آن را با بعد در زمان تلفیق نماییم. ساخت ابزارهای کمک آموزشی یا فضاسازی در حالتی که کودک بتواند داخل حجم قرار گیرد، درون آن از نقطه ای به نقطه دیگری برود و ضمن درک گذر زمان برای رسیدن از سطحی به سطح دیگر آن را لمس نماید یک راهکار مناسب به نظر می رسد.