یکی از عواملی که می تواند بر لذت از فعالیت بدنی تاثیرگذار باشد، روش های تدریس تربیت بدنی است. روش های مختلفی برای تدریس تربیت بدنی و آموزش مهارت های ورزشی وجود دارد اما اغلب مربیان از روش سنتی یا مستقیم تدریس استفاده می کنند. کلاس هایی که بر اساس روش تکنیکی یا سنتی اداره می شوند بسیار ساختارمند هستند و فعالیتهای گرم کردن و تکرار مهارت از اجزاء اصلی این کلاس ها است. به همین دلیل دانش آموزان شانس کمتری برای شرکت در بازی دارند و به دلیل تاکید بر تکرار زیاد مهارت های حرکتی و دوری از شرایط بازی، کودکان از این تمرینات لذت نمی برند. چارچوب روش آموزش مستقیم شامل فعالیت مقدماتی، مرحله تمرین مهارت ها با تمرکز بر توسعه و بهبود تکنیک یا جنبه هایی از تکنیک و پس از آن بازی است. هدف اصلی از این الگوی تدریس توسعۀ مهارت فنی است زیرا قبل از معرفی قوانین و بازی، ابتدا بر یادگیری مهارتها تأکید می کند تا مهارت ها آموخته شوند.

برخلاف روش سنتی آموزش، هنگام استفاده از روش بازی تاکتیکی پیوسته بر تقویت اجرای بازی تأکید می شود و تمرکز آن بر توسعه همزمان مهارت ها و آگاهی تاکتیکی است. همچنین هدف روش بازی تاکتیکی این است که علاقه و نگرش دانش آموزان را به ورزش و بازی های ورزشی افزایش دهد. از دیگر تفاوتهای روش سنتی با روش بازی تاکتیکی می توان به ویژگیهای منحصربفرد روش بازی تاکتیکی اشاره کرد که شامل سیستم طبقه بندی بازی ها، چارچوب تاکتیکی و پیچیدگی تاکتیکی سطح و توالی درس است. شرکت کودکان در برنامه های ورزشی که سبب بهبود انگیزة درونی در کودکان شود دست یابی به لذت را فراهم می سازد. در مقایسه با رویکرد سنتی که تأکید زیادی بر یادگیری تکنیکهای لازم برای اجرای مهارت های ورزشی دارد، روش بازی تاکتیکی با تأکید بر انجام بازی و کمتر کردن اهمیت یادگیری تکنیک های ورزشی احتمالاً اثر بیشتری بر لذت بردن کودکان از فعالیت دارد؛ زیرا بازی نیاز طبیعی کودکان است و باعث ایجاد تجربیات موفق و لذت بیشتر از فعالیت ورزشی می گردد.