پدید آوردن کنترل غریزه جنسی و هدایت صحیح آن به یک باور ذهنی و عادت تنها راهی است که در نهایت به جلوگیری از انحراف می انجامد. بهترین زمان برای ایجاد چنین باوری نیز از دوران کودکی است. تكامل زندگی جنسی را نمی توان به طبیعت سپرد و از آموزش و پرورش صحیح آن غفلت کرد؛ بلكه در جهت دستیابی بـه اهـداف مطلوب و جهت دادن فعالیتهای جنسی باید کوشش نمود. فعالیتهای جنسی، بـدون جهت دهی صحیح و برخورداری از برنامه معین، مشكلاتی را به وجود خواهـد آورد که سلامت جسم و روان را به خطر می اندازد. با این وصف، سیستم آموزشی موظف است موقعیت را به گونه ای فراهم آورند که همراه با رشد طبیعی، آگاهی های جنسی و مهارتهای کنترل در نوجوانان و کودکان افزایش یابد تا به میل و اختیار خـود از خطاهای جنسی اجتناب ورزند. دانش آموز باید آموزش های مورد لزوم در ارتباط با مسائل جنسی را بداند، از خطرات، مفاسد و بی بند و باری های جنسی آگاهی داشته باشد، شیوه های کنترل و تعدیل غریزه جنسی را بشناسد، مسائل دینی مربوط به جنس و دوره سنی خود در ارتباط با امور جنسی را بداند و آگاه باشد که مطابق اعتقادات دینی خود انحراف جنسی به عنوان گناهی بزرگ و نابخشودنی به شمار می آید. افراد باید یاد بگیرند به عنوان یكی از اعضای جامعه باید مسئولیت بپذیرند و نسبت به آن حساس باشند؛ بنابراین روشی مثل ایفای نقش می تواند مورد استفاده معلمان قرار گیرد. همچنین، معلم در کلاس و در فرایند تدریس باید شیوه چگونگی تصمیم گیری را تسهیل نماید؛ بنابراین یكی از روشهای آموزشی که می تواند مورد استفاده معلم قرار گیرد، آموزش به شیوه بارش مغزی است. معلم باید از روشی استفاده کند که دانش آموزان با استفاده از آن سازگاری با موقعیت های متعارض را یاد بگیرند و بدانند که رویارویی با مسائل مختلف نیازمند تأمل فكورانه و کاوش رهیابانه است. البته آموزش مستقیم و استفاده از روش های آموزش مستقیم از جمله سخنرانی نیز می تواند به یادگیری آن ها کمک نماید.