کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی هنگامی که مشغول فعالیتی هستند، بدون به اتمام رساندن آن، به فعالیت دیگری می پردازند. این کودکان از نظر عملکرد توجه نسبت به کودکان سالم کندتر و بی دقت عمل کرده و نمی توانند توجه خود را به طور مداوم (حدود ۱۰ دقیقه) بر روی محرکی خاص حفظ کنند. مطالعات تصویربرداری عملکردی مغز نشان دهنده متابولیسم کمتر در نواحی پیش پیشانی مغز در تکالیف نیازمند توجه پایدار در کودکان و بزرگسالان دارای اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی است. موسیقی درمانی با داشتن عناصری همچون ملودی، هارمونی و ریتم، محرک های چندبعدی را فراهم می کند که می تواند موجب بهبود توجه شود. موسیقی درمانی از طریق تمرین هایی که ارائه می کند می تواند به فرد تا حدودی در ایجاد توجه کمک کند. موسیقی ویژگی هایی چون ریتم، هماهنگی، آهنگ و موسیقی سبب تقویت ظرفیت های حسی و حرکتی کودک به شکل جهت دار شده و با تقویت گوش از راه شنیدن، دقت کودکان به محرک های شنیداری افزایش می یابد. به عبارتی، موسیقی با تقویت حواس به ویژه حواس شنیداری به درک بهتر و عمیق تر دانستنی ها و صداهای پیرامونی کمک کرده و در نهایت سبب تقویت حساسیت و آستانه شنیداری کودکان بیش فعال می شود که یکی از مشکلاتشان بی توجهی به محرک های شنیداری و دنبال کردن آنهاست. آموزش موسیقی درمانی به فرد کمک می کند به بازداری پاسخ های اولیه، متوقف کردن پاسخ جاری و امکان درنگ و جهت دهی پاسخ های خود بپردازد. به عبارتی موسیقی و تاثیرات نوروفیزیولوژیک آن در کنار حرکات ریتمیک، دقت در ضرب ها، ارتباط و تکرار صحیح آنها فرصت افزایش توجه پایدار را به فرد می دهد. بهره گیری از تحریکات ریتمیک شنیداری متناوب و مرتب سبب می شود که فرد در عین حال، قادر به تصویرسازی ذهنی که همان انگاره دیداری- فضایی حافظه فعال محسوب می شود، گردد و از این طریق تقویت حافظه فعال و پایداری توجه در فرد مشاهده شود.