روش دیویس در شناسایی، مدیریت و کنترل علائم بی نظمی و آشفته که باعث ایجاد گم گشتگی ادراکی و بروز اشتباه های مکرر در خواندن می شود، به نارساخوان کمک می کند؛ زیرا با کنترل موقعیت چشم ذهن، می توان ادراک های تحریف شده را خاموش و نمادها و نشانه های دو بعدی را به درستی دید و درک نمود. زیرا فلسفه استفاده از روش تسلط یابی بر نماد این است که نارساخوان بتواند برای واژه ای که برایش فابل فهم نیست، یک تصویر ذهنی بسازد و سپس آن را با استفاده از خمیر به یک تصویر سه بعدی و عینی تبدیل نماید. تسلط یابی نوعی یادگیری است که نیازی به فکر و یا تلاش آگاهانه ندارد. وقتی شخصی در کاری مسلط و متبحر باشد فراموشی آن غیر ممکن می گردد؛ زیرا آن کار ملکه ذهن و بخشی از فرایند تفکر وی گشته است. در واقع روش دیویس به نوعی در فرد نارساخوان احساس تسلط و توانایی به وجود می آورد، به گونه ای که بهبود قابل ملاحظه ای در مهارت های خواندن وی ایجاد می گردد؛ بدین صورت تجربه لذت خواندن شکل گرفته و بر سایر مشکلات فرد تاثیر مثبت می گذارد. از آنجایی که روش دیویس بر شناخت وخواندن کلمات به صورت کلی، حفظ توجه، جلوگیری ازحواس پرتی و اغتشاش ادراک در بهبود خواندن تاکید دارد، در بهتر خواندن دانش آموزان نارساخوان موثر واقع شده است. این شیوه به دلیل به کارگیری قوه خلاقیت فراگیر، استفاده از راهبردهای آموزش تصویرسازی و فراگیر محور بودن از جذابیت بالایی برخوردار است و با استفاده از این روش یادگیری همراه با درک و فهم، جایگزین یادگیری مبتنی بر محفوظات می گردد. می توان نتیجه گرفت که روش دیویس به درک این موضوع که نارساخوانی به علت آسیب یا ضایعه مغزی نیست بلکه یک نارسایی ادراکی است کمک می کند. کودکان نارساخوان می توانند ادراک های حسی خود را به صورت ناخودآگاه تغییر دهند و این توانایی اغلب در رشد مهارت های تحصیلی مناسب، تاثیر زیادی دارد.