برخی کودکان در مواجهه با مسائل میان فردی، به راه حل های جایگزین و پیامد رفتار خود فکر نمی کنند و بیشتر راهبرد گوشه گیری و یا پرخاشگری را جایگزین می نمایند. اما کودکانی که از توانایی حل مسئله برخوردارند می توانند راه حل های منطقی برای حل مشکلات خود برگزینند. با استفاده از استراتژیهای مناسب رشد کودکان مانند استفاده از تصاویر، عروسکها و داستان به این کودکان می توان یاد داد، تا آنجا که می توانند راه حل های بیشتری برای مشکلاتشان فکر کنند و شباهت و تفاوتهای راه حلهای مختلف یک مشکل را تشخیص بدهند. آموزش مهارتهای حل مسئله به دانش آموزان یاد می دهد تا برای مشکلات و سؤالهای خود راه حل ها و پاسخهای مختلف پیدا کنند که این خود باعث تقویت استقلال اتکا به خود، خودآگاهی و کارآمدی شخصی آنها، یادگیری، سازماندهی، تعمیم دادن و به کارگیری مهارتهای فراگرفته شده در موقعیتهای واقعی زندگی می شود. با آموزش مهارتهای حل مسئله، بخش فرونتال مغز (مرکز تفکر و تصمیم گیری) بر سیستم لیمبیک (بخشی که مسئول هیجانات است) مسلط می شود و به این ترتیب، کنترل هیجانات از جمله خشم بهتر صورت می گیرد به همین دلیل یکی از شیوه های مفید برای خویشتن داری به عنوان پیش نیازی برای تعامل کودک با جهان اطراف، مهارت حل مسئله می باشد. با توجه به اهمیت و تأثیرگذاری برنامه حل مسئله و از سوی دیگر فقدان چنین آموزشهایی در مدارس پیش دبستانی، انتظار می رود تا مسئولین ذیربط شرایطی فراهم نمایند تا آموزش این مهارتها در برنامه آموزشی و پرورشی مدارس به ویژه برای کودکان در مهدکودکها و مراکز پیش دبستانی اعمال گردد.