خالكوبي در بسياري از كشورها و فرهنگها مرسوم بوده و سابقه آن بـه بـيش از ۸۰۰۰ سـال قبـل بـاز مي گردد. خالکوبی یا تاتو به فرآیندی گفته می شود که طی آن ماده ای پیگمانته به صورتی تصادفی یا عمدی داخل پوست وارد می شود. بـه ويـژه از حـدود ۵۰ سـال قبـل در جوامـع شرقي متداول تر شد. افزايش علاقه به انجام خـالكوبي سبب افزايش شـيوع عـوارض جـانبي آن شـده اسـت واكنشهاي متنـوع و متعـددي نـسبت بـه نمـك هـا و تركيبات مختلف مورداستفاده در خالكوبي گزارش شده است. در بين شـايع تـرين واكـنشهـا، آنهـايي كـه از پيگمانهاي قرمز رنـگ ناشـي شـده انـد، مـورد توجـه بيشتري قرار گرفته اند كه ممكـن اسـت بـا درماتيـت تماسی آلرژیک و درماتیت لیکنوئید مرتبط باشند. خالکوبی به دلیل شکستن سد دفاعی پوست می‌تواند سلامتی فرد را تهدید کرده و احتمال ابتلا به بیماری‌های عفونی و بروز حساسیت وجود دارد. اگر وسایل خالکوبی به خوبی ضد عفونی نشوند، ممکن است باعث انتقال بیماری‌هایی همچون ایدز شود. برخی از افراد به مواد و رنگ های خالکوبی حساسیت داشته و دچار علایم التهاب و حساسیت موضعی در محل خالکوبی و یا کل بدن می شوند. البته در این میان خالکوبی پزشکی مطرح می شود. خالکوبی پزشکی، برای مقاصد خاص است. این نوع خالکوبی صرفاً به منظور زیبایی نیست، بلکه اهداف طبی و اصلاحی دارد. بیمارانی که مبتلا به مشکلات مزمن، مانند دیابت هستند، ممکن است عبارتی هشدار دهنده مبنی بر اعلام بیماری خود را خالکوبی کنند تا در صورت لزوم (وقتی که خود بیمار بیهوش است و قادر به بیان بیماری خود نیست) پزشکان و پرستاران متوجه بیماریش شوند نمونه دیگر وقتی است که برای به دست آوردن زیبایی از دست رفته به دلیل بیماری هایی مانند سرطان با استفاده از تاتو، ابروی فرد یا در بیماری لب شکری، از طریق تاتو، خط لب ترمیم می شود.