همه ساله با آغاز ماه مبارک رمضان، بسیاری از بیماران دیابتی نگران روزه داری خود می شوند. برخی از بیماران به دلیل عوارض ساده از روزه داری سر باز زده و برخی دیگر با وجود مشکلات جسمانی شدید، از منع روزه، امتناع  می ورزند. مطالعات نشان می دهند، در طول ماه رمضان با توجه به مدت زمان طولانی گرسنه ماندن و عدم مصرف داروها، اگر فعالیت های روزانه و نحوه خوردن غذا در افراد دیابتی به نحو صحیحی تنظیم نگردد، خطراتی از قبیل افزایش وزن، افزایش قند خون، افزایش لیپیدهای سرم و هایپر و هایپوگلیسمی پس از غذا، این بیماران را تهدید خواهد نمود. از دیدگاه طب جدید، بیماران دیابتی با شرایط زیر، نباید در طول ماه رمضان روزه بگیرند:
۱- کسانی که در طی سه ماه قبل از رمضان، سابقه هایپوگلیسمی شدید منجر به بستری در بیمارستان یا سابقه کتواسیدوز یا کمای دیابتی را داشته اند.
۲- کسانی که سابقه هایپوگلایسمی مکرر یا ناآگاهی از کاهش قند خون داشته اند.
۳- افرادی کنترل ضعیف دیابت داشته اند
۴- کسانی که وجود یک بیماری حاد از قبیل عفونت به همراه دیابت داشته اند.
۵- زنانی که دوران حاملگی را داشته اند.
۶- بیماران تحت دیالیز مزمن و کسانی که مبتلا به نارسایی کلیه در اثر دیابت هستند.
۷- کسانی که رتینوپاتی پیشرفته دیابتی داشته اند.
۸- کسانی که دچار عوارض شدید عروقی، مغزی و قلبی دیابت هستند.
۹- سالمندانی که وضعیت جسمانی مناسبی نداشته، به خصوص کسانی که به تنهایی زندگی می کنند.
۱۰ بیمارانی که تحت درمان با دوزهای بالای انسولین هستند.
۱۱- کسانی که دچار اختلالات شناختی بوده و مجبور به استفاده از داروهای روان پزشکی می باشند. 

اما بیمارانی که واجد شرایط فوق نبوده و دیابت کنترل شده ای دارند، با رعایت دستورات خاصی قادر به گرفتن در ماه رمضان خواهند بود.
توصیه هایی که باید در طول ماه رمضان مد نظر بیماران دیابتی قرار گیرد:
۱- مصرف افطار و شام با فاصله از یکدیگر
۲- مصرف غذاهای سریع الهضم از قبیل گوشت جوجه و گوشت بره با زرشک، سرکه، آب غوره یا آب لیمو  در وعده افطار بجای شیرین جات
۳- وعده سحری در بیماران دیابتی حتما باید مصرف شده