زنان باردار نگرانی های مداومی را در مورد سلامت جنین، مراقبت از کودک، تغییرات شیوه زندگی یا ترس از درد زایمان بیان می کنند. این نگرانی ها می تواند با سطح بالای اضطراب دوره بارداری مرتبط باشد که به اضطراب ویژه دوره بارداری معروف است. اضطراب ویژه دوره بارداری یک حالت هیجانی خاص است که مرتبط با نگرانی های خاص دوره بارداری از قبیل نگرانی درباره سلامت نوزاد و زایمان است. اضطراب حالتی ناخوشایند و ناشناخته همراه با علائمی مانند احساس خستگی، بیقراری، تپش قلب است که عوامل ژنتیکی، ارثی، محیطی، روانی، اجتماعی و بیولوژیکی در ایجاد آن مطرح هستند. همچنین نگرانی یکی از اجزای مهم اضطراب است که به صورت پیش بینی و انتظار وقایع ناخوشایند در آینده تعریف می شود. در سه ماهه اول و سوم میزان اضطراب و نگرانی افزایش می یابد. اضطراب گاهی به عنوان یک مکانیزم طبیعی برای مقابله با نگرانی ذهنی مادر درباره بچه دار شدن تلقی می شود که می تواند مادر را برای بارداری و تغییرات همراه آن آماده سازد. اما نگرانی و اضطراب می تواند شکل بیماری به خود گرفته و چنان شدت یابد که بهداشت روانی مادر باردار را تحت تاثیر قرار دهد. تخمین زده می شود اضطراب در دوران بارداری بین ۱۵ تا ۲۳ درصد از خانمها را تحت تاثیر قرار دهد و با افزایش خطر طیف وسیعی از پیامدهای منفی مادر و کودک در ارتباط است. از جمله عوارض مادری اضطراب در طی بارداری، تهوع و استفراغ شدید در اوایل بارداری، خستگی و پره اکلامپسی است. از عوارض نوزادی نیز می توان به تولد نوزاد کم وزن، مرگ نوزاد و محدودیت رشد جنین، اختلالات رفتاری و عاطفی از جمله کمبود توجه، اختلال بیش فعالی، مشکلات شناختی، اختلال خلقی، یادگیری و از دست دادن حافظه در زندگی آینده نوزاد اشاره کرد. در دوران بارداری، اختلالات اضطرابی را می توان به طور کارآمد با روان درمانی و درمان شناختی رفتاری تحت درمان قرار داد.