امروزه در تمامی کشورهای توسعه یافته، گزارش هایی از افزایش شیوع چاقی و اضافه وزن زنان سنین بارداری ارائه می شود. در کشور ما نیز، شیوع عوارض چاقی در دوران بارداری به طور نگران کننده ای در حال افزایش است. افزایش وزن زنان باردار از شاخص های معتبر تغذیه است. افراد با شاخص توده بدنی ۲۵ تا ۲۹/۹ کیلوگرم بر متر مربع دارای اضافه وزن محسوب می شوند. افزایش وزن در دوران بارداری نمی تواند برای تمام گروه های زنان یکسان باشد؛ زیرا زنان باردار در هر شرایط بدنی (لاغر، طبیعی، اضافه ورن و چاق) باید افزایش وزن متناسب با توده بدنی خود را داشته باشند. بنابراین، موسسه پزشکی آمریکا افزایش وزن ۱۲/۵ تا ۱۸ کیلوگرم برای شاخص توده بدنی کمتر از ۱۹/۸ (لاغر)، افزایش وزن ۱۱/۵ تا ۱۶ کیلوگرم برای شاخص توده بدنی ۱۹/۸ تا ۲۶ (طبیعی)، افزایش وزن ۷ تا ۱۱/۵ کیلوگرم برای شاخص توده بدنی ۲۶/۱ تا ۲۹ (اضافه وزن) و افزایش وزن کمتر از ۷ کیلوگرم برای شاخص توده بدنی بیش از ۲۹ را در دوران بارداری توصیه کرده است. چاقی مادر باردار با حاملگی چندقلویی، افزایش فشارخون، پره اکلامپسی، اکلامپسی، باردار نشدن، دیابت بارداری، حوادث ترومبوآمبولی، عفونت دستگاه ادراری، خون ریزی بعد از زایمان در نتیجه کم خونی، قرار غیرطبیعی جنین و وزن زیاد آن حین تولد و دیستوشی و مرگ و میر جنین و هیپوگلیسمی جنینی همراه است. این عوارض نه تنها باعث افزایش مرگ و میر پره ناتال می شود؛ بلکه به علت افزایش احتمال القای زایمان با اکسی توسین و پارگی پرینه، افزایش خطر سزارین و مشکلا بیهوشی و موربیدیتی مادری را نیز افزایش می دهد. همچنین چاقی مادر باردار عامل خطری برای بروز چاقی و بیماری قلبی عروقی و ابتلا به دیابت نوع ۲ کودک در آینده است. میزان ناتوانی و موفق نبودن شیردهی در مادران با اضافه وزن بیشتر است که این وضعیت مادر را به استفاده از شیرخشک ناگزیر می کند و احتمال بروز چاقی در نوزاد را افزایش می دهد.