نتایج عملکرد سامانه های تصدیق گوینده در محيطهای آزمایشگاهي با گفتار تميز خوب است، اما در محيطهای زندگي واقعي كه عوامل مزاحمي همانند انواع نویزهای جمع شونده، كانولوشني، اعوجاجهای كانال و یا پژواك محيطي وجود دارند دقت آنها با افت شدیدی همراه است. بنابراین یکي از عوامل مهم برای هر سامانه تصدیق گوینده مطلوب، تاب آوری آن در برابر نویزهای محيطي است. همين امر باعث مي گردد كه روشهای مقاوم سازی سامانه در مقابل تأثير نویز در سامانه های تصدیق گوینده از اهميت شایان توجهي برخوردار باشند. بااینکه تطبيق شرایط آموزش و آزمون ازنظر نوع نویز و سطح سيگنال به نویز بهترین نتيجه را در پي دارد اما به علت بار محاسباتي بالای این روش و مهمتر از آن عدم سازگاری آن با شرایط دنيای واقعي، كه در آن پيش بيني اعوجاجات زمان آزمون و یا تخمين دقيق آنها در عمل امکانپذیر نيست، بسياری از محققان این حوزه به ارائه روشهایي برای غلبه بر شرایط عدم تطبيق پرداخته اند. یکي از روشهای مرسوم مقاوم سازی در این سامانه ها، بهبود كيفيت گفتار به عنوان پيش پردازش برای سيستم تصدیق هویت است. روش هایی چون تفریق طیفی و وینر از جمله این روش ها به شمار می آیند. استفاده ازشبکه های عصبي برای بهبود گفتار نيز نتایج موفقي را در پي داشته است .