برای استفاده از یک سیستم شنود لیزری جهت نظارت مخفی بر گفتگو، کاربر می تواند به سادگی لیزر سییستم شنود را به سمت پنجره ای از اتاقی که در آن گفتگو انجام می شود، نشانه گیری کند. شیشه پنجره نسبت به سطوح دیگر ارجحیت دارد چرا که به طور کلی نسبت به سایر قسمت ها پهن تر بوده و بازتابش بیشتری دارد. نحوه قرار دادن لیزر و گیرنده ناشی از قاعده کلی اپتیک (زاویه تابش برابر است با زاویه باز تابش) می باشد و به طور معمول، بهترین موقعیت قرارگیری لیزر و گیرنده، داشتن زاویه قائم نسبت به پنجره می باشد. شیشه پنجره مانند دیافراگم در یک میکروفن عمل می کند. در میکروفون، صدا صفحات یک خازن را مرتعش نموده و باعث ایجاد نوسانات ولتاژ خروجی می شود که می تواند به صورت الکترونیکی دست کاری شده و پس از آن دوباره به صدای قابل شنیدن تبدیل شود. به طور مشابه، صدا سطح شیشه را مرتعش نموده و تولید الگوهای تداخلی در پرتو لیزر منعکش شده می نماید. آشکارساز نور در سیستم گیرنده، این الگوهای تداخلی را به نوسانات ولتاژ تبدیل می کند که به صورت الکترونیکی تغییر داده و دوباره به صدا تبدیل می شوند. لازم به ذکر است هنگامی صدا به یک سیگنال الکتریکی تبدیل می شود، دیگر فرق ندارد که منشاء سیگنال تولید شده یک میکروفون معمولی است یا یک گیرنده لیزری می باشد. سیستم های شنود لیزری دارای دو ویژگی منحصر به فرد نور لیزر تک رنگ و همدوس می باشند. تک رنگ بدان معنی است که تمام امواج نور در یک پرتو لیزری دقیقا از همان رنگ بوده و از این رو، دقیقا همان طول موج را خواهند داشت. پرتو لیزر روی پنجره متمرکز شده است. صداها، هوا را مرتعش می نمایند. ارتعاشات صدای داخل اتاق به پنجره ضربه وارد نموده و موجب ارتعاش شیشه آن می شوند. نتیجه، تغییر الگوی تداخلی در گیرنده می باشد که به ارتعاش ناشی از سطح انعکاس کننده مربوط است. آشکارساز، نوسانات شدید نور را به نوسانات ولتاژ ( که می تواند به عنوان صدا بازسازی شود) تبدیل می کند.