طی سال های اخیر نانوفناوری یکی از فناوری های نوظهور می باشد ک کاربردهای زیادی در زمینه های مختلف مانند انرژی، زیست محیطی، کشاورزی، صنعتی و زیست پزشکی پیدا کرده است. از اواخر قرن بیستم میلادی الکتروريسندگی توجهات زيادی را در جامعه علمی و صنعتی به خود جلب کرده است. با توسعه نانوتکنولوژی، به خصوص در حوزه های مربوط به نانوذرات، نانوساختارها و به خصوص در حیطه طراحی فرايند تولید، روش الکتروريسندگی به پراستفاده ترين روش در زمینه تولید نانوالیاف تبديل شده است. الکتروریسندگی یکی از روش های ساده و مقرون به صرفه در تولید نانوالیاف پلیمری با ویژگی های منحصر به فرد مانند تخلخل بالا، مساحت سطح بالا و قطر قابل تنظیم نانوالیاف می باشد. امروزه نانوالیاف تهیه شده به روش الکتروريسندگی دارای کاربردهای گسترده در زمینه های مختلف می باشد که از جمله آنها می توان به صنايع جداسازی و فیلتراسیون، صنايع نساجی، لباس های محافظ در برابر عوامل شیمیایی و بیولوژِیکی، سلول های خورشیدی، مهندسی بافت، حسگرهای زيستی و شیمیايی، فیلترهای پزشکی و ماسک ها، پوشش زخم ها، تصفیه آب و پساب ها و همچنین کاربردهای دفاعی و امنیتی اشاره نمود.