با توجه به محدودیت‌های شبکه‌های باسیم، ازجمله محدودیت‌های مکانی و جغرافیایی، هزینه بالای ایجاد زیرساخت‌های لازم، کندی ایجاد زیرساخت‌ها و سایر موارد، شبکه‌های بی‌سیم از اهمیت و توجه زیادی برخوردار گردیده‌اند. از طرفی با توجه به سهولت استفاده از شبکه های بی سیم، سرعت برپايی بالا و عدم نیاز به زيرساخت و ساير ويژگیها، شبکه های بی سیم كانون توجه محققان را به خوى جلب كرده است و به طور دائم در حال رشد می باشند. کاربرد مربوط به شبکه های سیار موردی در حال حاضر از بزرگترين موارد در مباحث مربوط به ارتباطات وايرلس است. شبکه سیار موردی يك شبکه است که می تواند خود به خود برقرار گردد حتی اگر زيرساختهای محلی نابود شده باشند. اين بدان معنا است که در يك سناريو بحران و بلايای طبیعی کلیه نیروهای آتش نشانی، اورژانس، پلیس و ساير سازمانها می توانند در زمانی که کلیه زيرساختهای ارتباطی از بین رفته باشد با استفاده از اين نوع شبکه به کار خود ادامه دهند. در اينجا بین گره ها هیچگونه اتصال فیزيکی ازجمله کابل وجود نداشته و علاوه بر آن گره ها می توانند به صورت آزادانه به حرکت خود ادامه دهند. با وجود اين مزايا اين شبکه ها می توانند به جز در مواقع بحران در موارد تجاری، آموزشی و ساير مورد استفاده قرار گیرند که در اين میان قطعاً کاربرد نظامی يکی از موارد استفاده مهم برای اين شبکه ها خواهد بود. از لحاظ معماری شبکه های بی سیم را می توان به دو دسته شبکه های با زيرساخت و شبکه های بدون زيرساخت تقسیم بندی کرد.