به طور معمول مهمترین اهداف رمزنگاری را برآورده ساختن محرمانگی، احراز اصالت و همچنین جامعیت پیام می دانند. محرمانگی پیام به این معنی که اطلاعات باید مخفی نگه داشته شود و هیچ فرد غیرمجازی که کلید رمزنگار را ندارد، قادر به بازیابی اطلاعات نباشد. احراز اصالت پیام به این معنی است که برای دریافت کننده اطلاعات، ممکن باشد که هویت فرستنده حقیقی داده ها را احراز کند. جامعیت پیام نیز به این معنی است که با تغییر بخشی از متن رمز شده، فرد گیرنده پیام متوجه شود که پیام تغییر کرده است. بدیهی است که با تعریف هر هدف جدید، دسته جدیدی از اولیه ها و پروتکل های نوین تعریف می شوند که در چارچوب مفهومی پیشین صدق نمی کنند. به نوعی این اهداف جدید را می توان در قالب نیازهای جدید دسته بندی کرد. اما از آنجا که این تحولات ریشه ای تر بوده و عملا اهداف جدیدی را به دنبال دارند، به عنوان تحولی جداگانه در نظر گرفته شده اند. از این منظر می توان به دو مفهوم که بر اساس رویکردهای جدید تعریف شده اند، اشاره کرد.
مفهوم اول کلپتوگرافی است. در حقیقت هدف از کلپتوگرافی برخلاف اهداف اولیه رمزنگاری، ایجاد یک بستر ناامن برای کاربران با ایجاد یک درب پشتی در سیستم رمزنگاری است به گونه ای که کاربر متوجه آن نشود و اگر متوجه شود نتواند از آن به نفع خود استفاده کند.
مفهوم دومی که به تازگی و به طور ویژه پس از گسترش اینترنت مورد توجه قرار گرفته است، موضوع گمنامی است. در حقیقت آنچه در اینجا مورد نیاز است، متفاوت از محرمانگی است. هدف در اینجا ارائه یک سیستم رمزنگاری است به گونه ای که مشخص نشود که فرد مشغول چه کاری است. به عنوان مثال پول های رمزی مانند بیت کوین به نحوی طراحی شده اند که در هنگام دادوستد با این واحدهای پولی، مشخص نشود که خریدار و فروشنده چه کسانی هستند و چه چیزی را معامله کرده اند.